รายละเอียด : กำแพงสิเน่หา

กำแพงสิเน่หา

พัดชา เด็กกะโปโลจิมดื้อดึงที่มั่นใจในตนเองและไม่ยอมคน เธอเป็นลูกพ่อค้าข้าวที่ใช้ชีวิตประจำวันตามประสาชาวบ้าน จนวันที่พวกมีเชื้อเจ้าย้ายมาอยู่บ้านหลังใหญ่โตเยื้องๆกัน จึงทำให้เธอได้พบกับ หม่อมราชวงศ์พิษณูวัชร์ นักเรียนนายเรือหนุ่ม ผู้ยึดมั่นในหลักการและมีความคิดเป็นของตนเอง เขาและเธอไม่ลงรอยกันตั้งแต่แรกที่เห็นหน้า อีกทั้งยังมีเรื่องราวให้ผู้ใหญ่ทั้งสองบ้านขุ่นเคืองกัน จนกลายเป็นกำแพงในใจบิดาของฝ่ายหญิงและมารดาของฝ่ายชาย

แต่ใครล่ะจะรู้ว่า...พรหมลิขิตกลับชักพาให้ทั้งคู่มาเจอกันอีกครั้งหลังจากผ่านไปห้าปี ในสถานการณ์ที่ก่อให้เกิดความประทับใจซึ่งกันและกัน ดังโบราณว่า...เมื่อคู่กันแล้วย่อมไม่แคล้วกัน จากคู่ปรับจะเปลี่ยนเป็นคู่รักได้อย่างไร ทั้งสองจะใช้วิธีไหนเพื่อทลายกำแพงในใจบิดาของเธอและมารดาของเขา

ณ ทุ่งบางกะปิ พุทธศักราช ๒๔๙๐

"ง่วงนอนจัง" เสียงบ่นงึมงำตามด้วยอาการหาวหวอดที่ดังมาจากเด็กหญิงในวัยแรกรุ่น ผิวคล้ำแดด รูปร่างสูงเก้งก้าง ดวงหน้ามีเค้าสวยงาม ผมดำยาวถูกถักเป็นเปียพันไว้รอบศีรษะ สวมเสื้อกางเกงขาสั้นชุดติดกันลายสกอตสีแดงสดใส นั่งขัดสมาธิเช็ดใบตองอยู่บนพื้นกระดานขัดมันวับตรงระเบียงกว้างของเรือนไม้ชั้นเดียวทรงปันหยาสีขาวขนาดเล็กนัก หลังคามุงกระเบื้องว่าว ตลอดตามชายคาฉลุลายแบบขนมปังขิงอย่างสวยงาม

ต้นเหตุของความง่วงมาจากสายลมที่กำลังพัดจนต้นไม้รอบข้างพากันไหวเอน บวกกับเป็นยามเย็นแดดร่มลมตก จนเกือบทำให้เปลือกตาของเด็กหญิงปิดลงอยู่แล้ว ถ้าไม่ได้ยินเสียงบงอย่างดังแว่วเข้าหูเสียก่อน

"เอ๊ะ!"  คนที่กำลังผล็อยหลับส่งเสียงอุทานเบาๆ ดวงตากลมโตที่กำลังหรี่ปรือจะปิดมิปิดแหล่พลันเบิกตากว้างขึ้นทันควัน เพราะสิ่งที่เคยได้ยินนั้นคือ เสียงบรรเลงเปียโนที่ดังกังวาน คลอไกับเสียงหัวเราะต่อกระซิกที่ดังลอดมาซึ่งทำให้อาการง่วงเหงาหาวนอนหายเป็นปลิดทิ้ง

เสียงที่ได้ยิรนบ่งบอกว่าภายในขอบรั้วกำแพงสูงลิบลิ่วของวังเทพรัตน์ซึ่งอยู่เยื้องกับบ้านของเธอจะต้องมีงานเลี้ยงอย่างแน่นอน เพราะนับแต่เจ้าของคนเก่าที่คุ้นเคยกับเธอดีขายบ้านให้กับเจ้าของใหม่ บ้านหลังดังกล่าว ก็มีงานเลี้ยงแทบจะทุกสัปดาห์เลย

นับเป็นบุญวาสนาของพัดชายิ่งนัก เพราะมีโอกาสได้เห็นเครื่องแต่งกายอันสวยงามของแต่ละคนที่มาร่วมงานจากการปีนต้นไม้เพื่อแอบดูจนเก็บเอาไปคิดอย่างหมายมั่นว่า สักวันหนึ่งจะต้องมีโอกาสสวมชุดสวยๆ แบบนั้น

เนื้อหาปกหลัง : กำแพงสิเน่หา

พัดชา เด็กกะโปโลจิมดื้อดึงที่มั่นใจในตนเองและไม่ยอมคน เธอเป็นลูกพ่อค้าข้าวที่ใช้ชีวิตประจำวันตามประสาชาวบ้าน จนวันที่พวกมีเชื้อเจ้าย้ายมาอยู่บ้านหลังใหญ่โตเยื้องๆกัน จึงทำให้เธอได้พบกับ หม่อมราชวงศ์พิษณูวัชร์ นักเรียนนายเรือหนุ่ม ผู้ยึดมั่นในหลักการและมีความคิดเป็นของตนเอง เขาและเธอไม่ลงรอยกันตั้งแต่แรกที่เห็นหน้า อีกทั้งยังมีเรื่องราวให้ผู้ใหญ่ทั้งสองบ้านขุ่นเคืองกัน จนกลายเป็นกำแพงในใจบิดาของฝ่ายหญิงและมารดาของฝ่ายชาย

แต่ใครล่ะจะรู้ว่า...พรหมลิขิตกลับชักพาให้ทั้งคู่มาเจอกันอีกครั้งหลังจากผ่านไปห้าปี ในสถานการณ์ที่ก่อให้เกิดความประทับใจซึ่งกันและกัน ดังโบราณว่า...เมื่อคู่กันแล้วย่อมไม่แคล้วกัน จากคู่ปรับจะเปลี่ยนเป็นคู่รักได้อย่างไร ทั้งสองจะใช้วิธีไหนเพื่อทลายกำแพงในใจบิดาของเธอและมารดาของเขา

รีวิวโดยผู้เขียน : กำแพงสิเน่หา

"กำแพงสูงไม่ใช่เรื่องยากเย็นที่จะทำลายลงได้เพราะเพียงวัตถุ แต่กำแพงในใจของคนที่สร้างขึ้นมาต่างหากที่ทำลายได้ยากยิ่งกว่า ดังนั้นถ้าทลายกำแพงในใจคนลงได้ กำแพงที่เป็นเพียงอิฐกับปูน ต่อให้สูงตระหง่านเพียงใดก็ไม่มีความหมาย"

เรื่อง กำแพงสิเน่หา นี้เป็นความคิดของคุณโป่ง การบรู สุขวิไลธารา (คุณประดับเกียรติ ตุมประธาน)  ที่เคยบอกให้ผู้เขียนเขียนนิยายรักต่างชนชั้น แต่ต้องให้นางเอกฉลาดนะ ห้ามหัวอ่อนเป็นอันขาด  ซึ่งก็เข้าทางผู้เขียนอยู่แล้ว เพราะไม่ชอบนางเอกที่โดนรังแกอยู่ร่ำไป นางเอกของผู้เขียนจึงสู้คนทุกเรื่อง

ฐิญาดา