รายละเอียด : ทวงรักเจ้าสาว มาเฟีย ราคาพิเศษ

ทวงรักเจ้าสาว มาเฟีย ราคาพิเศษ

น้ำมนต์หญิงสาวที่เชื่อมั่นในรักแท้ว่าเธอเองเป็นหนึ่งในผู้โชคดีที่ได้ครอบครองมัน หากทุกอย่างกลับต้องมาย่อยยับในคราวเดียว เมื่อในวันนี้เธอเดินทางมาหาแฟนหนุ่มในคอนโดของเขา แต่กลับต้องพบกับเพื่อนสาสวคนนิทที่มีแค่ผ้าขนหนูห่มกาย ในขณะที่แฟนหนุ่มสวมเพียงกางเกงตัวเดียวกอดจูบกันอยู่กลางห้อง ทั้งสองผละห่างจากกันเมื่อรู้สึกตัวว่าไม่ได้อยุ่กันแค่สองคน และไม่ต้องพูดถึงเตียงที่ยับย่นหมอนไปทาง ผ้าห่มไปทางที่ด้านหลังนั้น

"น้ำมนต์..." เสียงเรียกชื่ออย่างร้าวรานระคนตกใจของเพื่อนสนิท ทำให้น้ำมนต์ยิ่งยากจะหนี พอณิชาพยายามเดินเข้ามาใกล้ ก็เป็นเธอที่ถอยหลังออกห่าง ไม่อยากให้มาแตะสัมผัสตัว จนณิชาต้องถอยกลับไปเกาะกุมแขนของผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นของเพื่อนอย่างต้องการที่พึ่ง

แทนคุณ วชรวัฒน์ คนรักของเธอที่กำลังนอนอยู่กับเพื่อนสนิทของเธอ สายตาที่เขาใช้มองเธอไร้ซึ่งความรู้สึก นั่นยิ่งทำให้เธอเจ็บยิ่งกว่าอะไร นี่ถ้าเขาจะอธิบายหรือโกหกอะไรก็ได้สักนิด อย่างน้อยก็ยังเป็นเครื่องยืนยันว่าเขายังแคร์เธออยู่ แต่กลายเป็นว่ามีแต่ความเงียบเท่านั้น

"นี่ฉันคงมาผิดเวลาสินะ ขอโทษที" น้ำมนต์ยืนคว้างอย่างโดดเดี่ยว ทำอะไรไม่ถูก และไม่เข้าใจว่าทำไมต้องไปขอโทษคนที่กำลังทำร้ายตัวเองด้วย "น้ำมนต์ฟังก่อนนะ ณิไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเกิดขึ้น" "แล้วอะไรคือสิ่งที่เธออยากจะพูดเหรอณิ" เป็นคำตอบที่ไม่มีคำตอบให้กัน น้ำตาและเสียงสะอื้นของณิชาดังอยู่ในห้องที่เงียบงันนี้ ซึ่งน้ำมันต์ไม่เคยคิดเลยว่าผลตอบแทนที่เธอได้รับจากความไว้ใจคือการโดนทรยศถูกคนที่รักที่สุดสองคนหักหลัง

"ณิขอโทษนะน้ำมนต์ เราจะยังเป็นเพื่อนรักกันอยู่ใช่ไหม" ณิชาถามด้วยเสียงสั่นเครือ แม้จะหวาดกลัวกับความจริงที่ถูกเปิดเผยโดยไม่ตั้งใจ หากแต่ก็ยังแอบดีใจอยู่ลึกๆ ที่ต่อแต่นี้เธอจะไม่ถูกเก็บเป็นแค่เพียงความลับสำหรับเขาอีกแล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมา เพื่อนรักไม่เคยสงสัยที่เธอแอบคบกับแทนคุณเลยแม้แต่น้อย

"อือ... ฉันรักเธอมากเลยนะณิ" น้ำมนต์บอกตามความรู้สึก แม้จะเป็นตอนที่กำลังอยู่ในเหตุการณ์น่าเศร้าก็ตาม "ยกโทษให้ณินะ.. " ณิชาตรงเข้าไปกอดแต่ถูกเพื่อนสะบัดออกอย่างแรง

เนื้อหาปกหลัง : ทวงรักเจ้าสาว มาเฟีย ราคาพิเศษ

ทวงรักเจ้าสาว มาเฟีย ราคาพิเศษ

"ไม่คิดว่า จะได้พบกันอีก "เเทนคุณเป็นคนเอ่ยประโยคนั้น ขึ้นมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เหมือนเธอเป็นเเค่คนรู้จักธรรมดา ไม่ใช่ในฐานะเเฟนเก่า !" เเต่อย่าต้องเจอกันอีกเลยคงจะดีกว่า" น้ำมนต์พยายามที่จะเค้นเสียงให้ดูเข้มเเข็ง ไม่ให้เขามาหัวเราะเอาได้ว่าทำตัวหน้าสมเพชไม่เปลี่ยน" เธอคงเกลียดฉันมาก ""อย่าให้พูดเลย" เเค่คำว่าเกลียดมันยังไม่ได้เสี้ยวของความรู้สึก "ยิ่งเธอทำเเบบนี้ ฉันก็ยิ่งอยากได้เธอคืน "จบประโยคที่น่าตกใจเเทนคุณก็อาศัยจังหวะนั้นเข้าครอบครองริมฝีปากอวบอิ่ม เเม้จะขัดขืนผลักไสยังไงเเต่น้ำมนต์ก็ไม่อาจจะหลุดพ้น

เเทนคุณปล่อยหญิงสาวเป็นอิสระ เเต่มือนั้นยังรั้งใบหน้าของอีกฝ่ายที่ทรุดตัวลงอย่างพ่ายเเพ้ไว้ โดยไม่สนว่าเธอจะอยู่ในชุดเจ้าสาวของผู้ชายอีกคน "คุณมันน่ารังเกียจ!" "ถ้าตอนนี้ฉันกำลังคิดจะเเย่งเธอมา มันคงสนุกดีว่าไหม " เป็นอีกครั้งที่เเทนคุณก้มลงมาจูบหนักๆ ที่เรียวปากบวมช้ำ "รอนะ เพราะฉันจะกลับมาเป็นเจ้าของเธออีกครั้ง"