รายละเอียด : คนเริงเมือง

คนเริงเมือง

เรือนไม้ชั้นเดียว ใต้ถุนสูง อยู่ในอาณาบริเวณร่มรื่นด้วยไม้ผล นานาชนิด นั้นกว้างขวางไปจนจดชายคลองด้านหลัง ซึ่งมีเขื่อนกันน้ำเป็นแนวยาวจนหมดพื้นที่

ด้านหน้าติดถนนซอย กั้นรั้วด้วยไม้ระแนงโปร่ง แลเห็นคนเดินไปมาได้ชัดเจน

ณ ประตูรั้วด้านหน้านี้เองที่เด็กหญิงคนหนึ่งยื่นอยู่ อันที่จริงหล่อนเลยวัยเด็กหญิงมาแล้ว สังเกตจากรูปพรรณส่วนต่างๆ ที่พากันเจริญราวกับดอกไม้บานสดสะพรั่ง ไม่ว่าจะเป็นแก้มอันเปล่งปลั่ง หรือริมฝีปากนุ่มนวลและทรวดทรงภายในเสื้อคอกระเช้าลูกไม้ติดที่คอ หล่อนนุ่งผ้าถุงป้ายอย่างธรรมดา แต่รัดตึงให้เห็นบั้นท้ายอันบ่งลักษณะว่าต้องเป็นรูปลักษณ์ที่วนใจ

หล่อนยืนอยู่ตรงนั้นอีกอึดใจหนึ่ง ชายตาผู้คนที่ผ่านมาโดยเฉพาะที่เป็นผู้ชายในวัยไล่เลี่ยกันกับหล่อน เสียงเรือขายกาแฟบีบแตรดังได้ยินไปทั่วละแวก

"พริ้ง..พริ้ง"

หล่อนขมวดคิ้ว ปิดประตูอย่างกระแทรกกระทั้น ก่อนที่จะแกล้งตะโกนขานรับด้วยเสียงอันดัง

เนื้อหาปกหลัง : คนเริงเมือง

ชีวิตอันเหลวแหลกของพริ้งที่เต็มไปด้วยกิเลสตัณหา ไม่เคยสนใจความรู้สึกของคนอื่น เพื่อความอยู่รอดของชีวิตและตอบสนองความต้องการของตัวเอง ทำให้หล่อนเหมือนคนที่ทำบาปหนักขึ้น เมื่ออยากได้หล่อนต้องได้ ไม่ว่าจะแย่ง ลักลอบ หรือแม้ต้องฆ่า...เพื่อให้ได้มาครอบครอง...

พริ้งวิ่งไล่ล่าหาความรักตลอดชีวิต ในขณะที่ตัวเองกลับรักไม่เป็น หล่อนจึงไม่เคยพบกับความสุขที่แท้จริง...