รายละเอียด : จ้าวหัวใจเถื่อน

"กุ๊กเจ็บค่ะคุณแสน ปล่อยกุ๊กไปเถอะนะคะ"

"ฉันไม่ฆ่าเธอหรอก จะเก็ยเอาไว้ทรมานเล่น ให้ขาดใจตาย แต่เธอมีทางเลือกที่จะรอดนะ... ออกไปจากชีวิตนายน้อยให้ไว"

ขวัญจิราเม้มปากสนิทแล้วเบือนหน้าไปทางอื่น เป็นการยืนยันคำตอบ

"ทำไมเธอมันดื้อนักล่ะขวัญจิรา"

คุณไม่มีวันเข้าใจหรอกค่ะ"

เพราะเธอต้องทนอยู่ทดแทนบุญคุณและอยู่ตามเสียงหัวใจของตัวเองเรียกร้อง... คนไม่มีหัวใจเช่นเขาคงไม่เข้าใจ !

"เธอบังคับให้ฉันทำแบบนี้เองนะ"

"ค่ะ"

ดวงตาเลื่อนลอยมีน้ำตาหล่อเลี้ยงหลับตาลงช้าๆอย่างยอมจำนนให้เขาทำร้ายเสียให้พอ หัวใจเธอจะได้ด้านชาและหลาบจำว่าไม่ควรรักเขาอีกต่อไปแล้ว

"ถ้าอย่างนั้นก็เตรียมรับความป่าเถื่อนแบบคูณสองได้เลย !"

เนื้อหาปกหลัง : จ้าวหัวใจเถื่อน

"หึๆๆ คุณรักผมมากแค่ไหนขวัญจิรา"

ฆญิงสาวตอบคำถามด้วยการกอแสนคำแน่นขึ้น น้ำตาไหลลงมาอาบแก้มขณะซบลงกับหัวไหล่เขา

"กุ๊กพร้อมที่จะเจ็บแทนคุณแสนทุกอย่าง แบบนี้เรียกว่ารักมากแค่ไหนคะ"

เสียงสะอื้นเอ่ยถามข้างๆหูเขาเบาๆ หากก็ต้องแปลกใจปนอับอายเมื่อได้ยิรเสียงหัวเราะชอบใจแฝงไปด้วยความเย้ยหยันจากคนที่เธอรัก

"ถ้าอย่างนั้นก็เจ็บเสียตั้งแต่ตอนนี้ไปเลยนะ เพราะผมไม่ได้รักคุณ!"

เขาผละออกอย่างไม่ไยดีแล้วกดไหล่มนโดยแรงจนแผ่นหลังบางจมลงกับฟูกเตียง

"อย่าคิดจะเอาคำว่ารักมาเรียกคะแนนสงสาร เลิดคิดไปได้เลยว่าผมจะชื่นชมในความบริสุทธฺ์และหันมารักคุณ มันไม่ได้สร้างความภูมิใจให้ผมเลยแม้แต่นิดเดียว ผมกลับคิดว่าตัวเอง 'ซวย' ขนาดหนักที่มาเจอเรื่องแบบนี้"

ใบหน้าหวานเลอะน้ำตาถึงกับขาวซีดเป็นกระดาษ แสนคำเดินไปเปิดลิ้นชักโต๊ะเครื่องแป้งแล้วหยิบแผงยาเม็ดเล็กๆมายื่นให้

"กินยาคุมซะถ้าไม่อยากท้อง ถ้าคุณท้องผมไม่รับประกันนะว่าผมจะรัก 'ลูกของคุณ' หรือเปล่า"

"ทั้งๆที่คุณก็เป็นพ่อของเขาอย่างนั้นน่ะหรือคะ"

ขวัญจิราตัดพ้อปนสะอื้น

"ใช่!"

แสนคำยกยิ้มเยือกเย็น

"ผมจะไม่รักลูกของคุณ...เพราะผมเกียดแม่มัน! คุณได้ยินชัดหรือยัง"

รีวิวโดยผู้เขียน : จ้าวหัวใจเถื่อน

"เธอรอเขาด้วยความหวังมาตลอดสองปี แต่สิ่งที่ตอบแทนกลับเป้นรอยช้ำและคราบน้ำตา...เธอไม่ขอให้เป็นจ้าวหัวใจเขา หากเพียงอยากมีที่ยืนบ้างสักนิดข้างในนั้น แม้จะไม่เท่าเศษเสี้ยวหนึ่งที่ผู้หญิงคนนั้นได้ยืน แต่เท่านี้ก็สุขใจเกินพอแล้ว"

บางครั้งคนเราก็เลือกที่จะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองอยากเชื่อ แม้สิ่งเหล่านั้นมันจะไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง เช่นเดียวกับหัวใจที่มันเลือกที่จะรักคนที่มันอยากจะรัก แม้คนคนนั้นจะไม่มีอะไรให้รักได้เลยก็ตาม...

นิยายเรื่องนี้อาศัยจินตนาการผสมกับจิตวิทยาเล็กน้อย ซึ่งกว่าที่จะเขียนจบก็เล่นเอายาพาราหมดไปหลายเม็ดและเสียน้ำตาไปหลายหยดกันเลยทีเดียว

ขอขอบคุณครอบครัว เพื่อนๆ รวมทั้งนักอ่านและพี่ๆที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เล่มแรก ขอบคุณสำนักพิมพ์ทัชที่ให้โอกาสนักเขียนคนนี้ ขอบคุณจากใจค่ะ

เวลัญจ์

FB : Walanj NP

Fanpage : Walanj LoveStories

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : จ้าวหัวใจเถื่อน

ภาพหลอนที่เกิดขึ้นหลังจาดตื่นขึ้นมาทำให้ชายหนุ่มเปลี่ยนไปเป็นอีกคน แสนนคำไม่แน่ใจเลยว่าในช่วงเวลาที่เขาหลับไปมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นบ้าง ทว่าภาพที่ชัดเจนที่สุดในสมองคือภาพผู้หญิงที่เขารักต้องเสียใจเพราะถูกทำลายความรักจากชายชั่วหญิงโฉดจนยับเยินป่นปี้

เขาตัดสินใจได้โดยไม่ต้องคิด ว่าจะต้องทำให้หญิงโฉดคนนั้นออกไปจากชีวิตคนที่เขารักให้ได้...ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม

ขวัญจิราเฝ้ารอเวลาให้เทพบุตรของเธอฟื้นขึ้นมา เธอรักเขาที่เป็นเจ้าชายนิทราตั้งแต่แรกเห้น รักโดยไม่มีข้อแม้ รักโดยไม่สนว่าเขาจะเป็นชายง่อยเปลี้ยพิกลพิการ แต่ไม่คิดเลยว่าเขาจะฟื้นขึ้นมาพร้อมกับมีดในมือที่กรีดแทงหัวใจของเธอให้เหวะหวะไม่มีชิ้นดีเช่นนี้

หากสามปีที่หลับไปสำหรับแสนคำที่หล่อหลอมให้เขากลายเป้น "ปีศาจร้ายหัวใจเถื่อน" สองปีแห่งการรอคอยสำหรับขวัญจิราก็คงไม่ต่างอะไรกับการบ่มเพาะความรักไว้รอวันให้ปีศาจร้ายตนนี้ทำลาย

...เขาแค้นมากค้น ขณะที่ใจเธอล้นด้วยรัก

สุดท้ายแล้วแค้นกับรัก

อย่างไหนจะกลบทับอีกอย่างได้ดีกว่ากัน

สำนักพิมพ์ทัช