รายละเอียด : พรานล่าเนื้อ

          นายผมหรือครับ ...เป็นนายพราน ล่าสัตว์เป็นอาชีพ ถ้าใครอยากได้เนื้ออะไร สั่งนายผมได้ นายหาได้หมด ยกเว้นหนึ่งอย่างที่ไม่รับ นายผมหวงมาก จะเก็บไว้กินเอง เนื้อไม่ค่อยเยอะ...แต่แซ่บ

          "นายครับ ถ้าไม่กินให้ผมก็ได้ กำลังอยากหาลูกอม อมอยู่พอดีเลย" จ่าจ้อนพูดพร้อมบังคับพวงมาลัยรถให้วิ่งไปตามทางที่มองไม่ค่อยจะชัด เพราะสายฝนกำลังเทลงมาอย่างหนัก แต่เห็นนายนั่งจ้องอมยิ้ม ไม่พูดไม่จา แล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว จึงอดแซวไม่ได้ "แหม...แค่เขาให้อมยิ้มอั้นเดียว ดีใจอย่างกับพระให้ฤกษ์แต่งงานมาซะงั้น นี่ถ้าเขาตกลงเป็นแฟน นายไม่ช็อกตายไปเลยหรือ"

           พิพากษ์ เก็บอมยิ้มใส่กระเป๋าเสื้อ ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ว่าลูกน้องแซวอะไร นั่งอมยิ้มมองออกไปนอกรถอย่างคนอารมณ์ดี ทั้งที่ฝนตกหนักยังกับพายุ รถวิ่งแทบไม่ได้เลย ชายหนุ่มเอนหลังพิงเบาะรถ เอามือแตะริมฝีปากตัวเองที่ยังคงหลงเหลือร่องรอย และกลิ่นหอมจางๆ จากมือเล็กของ อรุโณทัย อยู่ เด็กบ้า...เดี๋ยวนี้หัดถึงเนื้อถึงตัวผู้ชาย หน้าตาจิ้มลิ้มซะขนาดนั้นใครเขาจะกลัวที่ถอยเพราะไม่อยากให้...หน้าอกเล็กๆ นั่น แบนเสียรูปทรงต่างหากล่ะ