“ความจำมันไม่เลือกเวลา ไม่เลือกบุคคล แต่มันใช้ความรู้สึกเป็นตัววัดว่าเราอยากจดจำหรือไม่
คนบางคนอาจมาแค่ไม่นาน แต่การกระทำทุกอย่างมันอยู่ในนี้... เสมอ”
ธามเคาะนิ้วที่ขมับเช่นที่หญิงสาวเคยทำ
เพราะเงื่อนไขการสมรสของ ‘ธาม’ กับ ‘รติรส’ 
เป็นไปเพราะทำตาม ‘จดหมายสั่งเสีย’ ตั้งแต่แรก
หน้าที่ตามที่ควรจะเป็นจึงถูกเพิกเฉยและเสมือนว่าต่างคนต่างอยู่ 
...แม้จะอยู่ภายใต้เคหสถานเดียวกันก็ตาม
นั่นก็เป็นอีกเหตุผลที่เขารังเกียจคู่หมั้นสาว และไม่ต้องการให้การสมรสนั้นสมบูรณ์ตามครรลองที่ควรจะเป็น
ว่า... ความหยิ่งจองหอง ความถือดี ความทระนงในเกียรติของรติรส 
และคําพูดเชือดเฉือนที่เธอฟาดฟันเขา
ก็เรียกร้องและท้าทายให้ชายหนุ่มอยากจะกําราบเธอในฐานะคู่หมั้นที่กำลังจะแต่งงานกัน
แม้การหมั้นจะจัดขึ้นอย่างถูกต้องตามประเพณีและอยู่ในความเห็นชอบจากผู้ใหญ่
แต่สถานะของหญิงสาวกลับไม่ได้รับการเปิดเผยต่อสาธารณชน
สงครามแห่งรักในบ่วงวิวาห์ของมหาเศรษฐีหนุ่มรูปหล่อหัวใจนํ้าแข็ง 
กับคู่หมั้นสาวที่หยิ่งในเกียรติ สู้คนแบบถึงพริกถึงขิง แถมฝีปากยังคมกริบเป็นดั่งเช่นอาวุธร้าย
...จะไปบรรจบกันที่ไหนได้ 
เมื่อการสัมผัสผิวกายเพียงแค่แผ่วๆ กําลังทําให้ ‘ความอดกลั้นของคนทั้งสอง’ สิ้นสุดลง
แต่ ‘ความสงสัย’ ถึงสาเหตุที่แท้จริงที่รติรสยอมตกลงแต่งงาน
ยังคงค้างคาใจธามอยู่เสมอนับตั้งแต่วันที่เขายอมรับเธอเข้ามาในชีวิต
ว่าเพราะอะไร บิดาจึงได้ส่งเธอมาให้เขา 
...และอยากจะได้ตัวของเธอนัก ชนิดที่ยอมทุ่มสินสอดไม่อั้น!?