The Storyteller EP04 นักเล่าเรื่อง ผู้ให้แรงบันดาลใจ การใช้ชีวิต จากคน(ชอบ)เขียน สู่นักเขียนหนังสือขายดี

เมื่อมีคนเข้ามาในชีวิต 'เรามักคิดว่าเขาจะเข้ามาเติมเต็ม' เมื่อเขาออกไป 'เราจึงกลายเป็นชีวิตที่ขาด' ช่วงที่อยู่คนเดียว 'ลองพยายามเติมเต็มชีวิตด้วยตัวเอง' ถ้าเกิดวันหนึ่ง มีใครสักคนเข้ามาในชีวิต 'ให้ถือว่า - มีของแถม' ชีวิตตอนนั้น 'ก็จะเป็นชีวิตที่ดูเอ่อล้น' แต่ถ้าเขามีอัน 'ต้องออกไปจากชีวิตอีกครั้ง' มันก็แค่ไม่มีของแถม ชีวิตไม่ล้นเอ่อ แต่มั้ยก็ยัง 'เต็ม' และไม่ต้องทุรนทุรายราวกับชีวิตขาดลมหายใจ

- จากหนังสือ ถ้าเป็นคนเข้าใจโลกง่าย ก็จะเจ็บยาก -

#jiradt

_____________________________________________________________________

"คุณไม่ต้องกลัวอะไรหรอก ชีวิตมันไม่มีอะไรยากเลย

แค่ตื่นมาแล้วคุณยังมีลมหายใจอยู่ คุณก็ไม่แพ้อะไรแล้ว"

- พี่ปู จิรัฏฐ์ พรพนิตพันธุ์ -

 

 

พี่ปู จิรัฏฐ์ พรพนิตพันธุ์ l The Storyteller คนที่ 4 ของเรา มีหลายคนที่ชื่นชอบข้อความจาก IG ของ @jiradt กันเยอะเลยรวมถึงเราด้วย^^ เพราะมันเป็นข้อความที่อ่านแล้วจุก โดนใจ จนต้องขอแชร์ถึงขนาดที่หลายคนเซฟเก็บไว้ และหลายคนส่งต่อกันให้เพื่อน

จนถึงพี่ปูเป็นนักเล่าเรื่องที่ไม่เคยบอกว่าตัวเป็นนักเขียน แต่บอกว่าตัวเองเป็นคน(ชอบ)เขียน  สู่นักเขียนหนังสือขายดี อะไรทำให้เขาคนนี้เริ่มเขียน อะไรทำให้เขาตัดสินใจออกหนังสือเล่มแรก และผลงานล่าสุด 'ถ้าเป็นคนที่เข้าใจโลกง่ายก็จะเจ็บยากถ้าเป็น' โดยสำนักพิมพ์ Springbooks ร่วมกันค้นหาคำตอบไปพร้อมๆ กัน

วันนี้เราไปบุกถึงออฟฟิศพี่ปู การพูดคุยเป็นไปอย่างสนุกสนานได้ข้อคิดการใช้ชีวิตรวมถึงการทำงาน (บอกตรงๆเลยว่าดีใจมากที่ได้มาสัมภาษณ์)

_____________________________________________________________________

"ไม่ใช่งานเขียนที่ดีนัก เป็นแค่เรื่องเล่าจะเรียกว่างานเขียนก็ยังกระดากใจอยู่ แต่ถ้าไม่เรียกว่างานเขียนก็ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าอะไรเหมือนกัน แล้วก็ไม่ใช่นักเขียน เป็นแค่คนเขียน เรียบเรียง และก็แบ่งปัน อย่าเรียกนักเขียนเลยแค่ชอบเขียน เรียกผมว่านักชอบเขียนดีไหม?"

- จิรัฏฐ์ พรพนิตพันธุ์ -

 

เส้นทางชีวิตกว่าที่จะมาเป็น จิรัฏฐ์ พรพนิตพันธุ์ ในวันนี้ :

                        มันเป็นธรรมชาติของผมมาช้านานแล้ว ผมเป็นอะไรไม่รู้ชอบเป็นที่ปรึกษาของชาวบ้านมาตั้งแต่สมัยไหนก็ไม่รู้ คือสมัยก่อนผมก็ไม่ค่อยพูด และก็แบบนานๆพูดที และก็อาจจะดูเป็นคนที่ปลอบใจคนเก่ง เพื่อนๆก็เลยเข้าหาเป็นแบบนี้มาตลอด แล้วตอนเล่นพวก Social ใหม่ๆ คนก็อย่างเงี้ย ถึงยังไม่มี Social จดหมายคนก็ถามขึ้นมาแบบนี้ครับ ผมชอบช่วยคน ผมก็รู้สึกว่าผมชอบช่วย ใครอกหักผมก็ไปนั่งปลอบได้เป็นวันอยู่มันก็ได้ ผมไปนั่งกินเหล้ากับมันก็ได้ แล้วผมก็จะมีวิธีพูดของผม เพื่อให้คนแบบไม่เสียใจ มันก็จะเป็นอยู่ในเลือดเนื้อของเราอย่างงี้เรื่อยๆ

                        แล้วแบบพอวันหนึ่งเราเริ่มเขียนหนังสือรู้สึกว่าคนเรานี่มันบางทีมันก็ทุกข์ ทุกข์ในเรื่องที่แบบว่ามันง่ายๆเนอะ เรื่องที่ไม่น่าทุกข์ ทุกข์ที่พวกเราเจอกันทุกคนเลย ทุกข์ทำไมวะ? เราก็เจอ ใครๆก็เจอบางเรื่อง

                       คนที่มีสติดีที่สุดคือคนที่ไม่ได้เจอปัญหา เพราะฉะนั้นคนที่สำคัญสุดคือคนรอบข้างของคนที่มีปัญหา สมมติว่าผมเป็นที่ปรึกษาที่ดีมากๆของใครต่อใคร แต่มาวันหนึ่งที่ผมเจอปัญหาปุ๊ป สติผมจะไม่เท่าเดิม อาจจะต้องอาศัยคนรอบข้างผมในการดูแล เพราฉะนั้นจะบอกว่าคนที่มีปัญหามันไม่อยากมีปัญหาหรอกแต่มันหลุดไม่ได้ มันต้องเจอใครที่สติเต็มร้อยเข้าไปเตือน

                       ผมก็คิดว่าแบบเออวะ แล้วบางเรื่องเราก็มองเห็นง่ายๆนะ เรื่องอกหัก เรื่องความรัก เรื่องการเรียน เรื่องการเงิน เรื่องพ่อแม่ เรื่องของการฆ่าตัวตายไม่อยากอยู่ เป็นเรื่องที่แบบว่าเป็นเรื่องธรรมดาที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้ เพราะมันเกิดขึ้นแล้วมันไม่ใช่เรื่องที่มันเหลือเชื่อ ไม่ใช่ปฏิหารย์ ถ้ามันเกิดขึ้นได้ก็แสดงว่ามันต้องหายได้ ผมคิดอย่างนี้

                       ผมชอบอนุมานไว้ว่า ผมเคยแบบร้องไห้จะตาย ตอนแฟนทิ้งคนแรกร้องไห้จะตายตอนไปจีบเขาไม่ติด เขาไม่รู้เรื่องเลยนะ ผมตัดผมสั้นเมามายคือถ้าเขาเห็นผมเป็นอะไร มันไม่ได้มาทำอะไรเราเลย ผมไปแอบรักแล้วมันดันไปมีแฟนแล้วแบบว่าจะตายให้ได้ เรื่องบางเรื่องคุณทุกข์เอง แล้วคนส่วนใหญ่มันก็จะทุกข์เอง ผมก็เลยคิดว่า เห้ย! ผมอยากเขียนแบบนี้แต่ลองเขียนลงไป

 

'การหนี' ไม่ได้ทำให้เราหายเจ็บ

'ถ้าไม่ให้อภัย' การให้อภัยทำให้เราไม่ต้องหนี

เราอยู่ที่เดิม 'แต่รู้สึกห่างไกล' เห็นกันทุกวัน 'แต่ไม่เจ็บ'

- จากหนังสือ ถ้าเป็นคนเข้าใจโลกง่าย ก็จะเจ็บยาก -

 

                       แล้วมันก็แบบบางเรื่องโดนบ้าง บางเรื่องไม่โดน แต่เรื่องไหนที่โดนผมก็เริ่มเรียนรู้ว่า เห้ย! ช่วงนี้คนเป็นแบบนี้กันเยอะ ผมเขียนเรื่องแบบนี้ดีกว่า ช่วงที่เปิดเทอมผมจะเขียนอีกแบบหนึ่ง ช่วงที่ปิดเทอมผมจะเขียนอีกแบบหนึ่ง ช่วงสอบผมก็รู้แล้วว่ามีคนร้องไห้อยู่กี่คนที่เอนไม่ติด ช่วงสมัครงาน ช่วงออกจากงาน ผมไปบรรยายเยอะๆผมก็จะรู้ว่าช่วงนี้คนไม่มั่นใจเลยว่ะ ผมพร้อมหรือยังว่าจะเอาไปผจญชีวิตอะไรประมาณนี้

 

ความคาดหวังจากการทำเพจ พี่ปูคาดหวังว่าคนอ่านจะได้อะไรจากที่เราเขียนออกไป :

                       ผมก็จะเขียนเรื่องธรรมดาของชีวิตที่แบบ "คุณไม่ต้องกลัวอะไรหรอก ชีวิตมันไม่มีอะไรยากเลยแค่ตื่นมาแล้วคุณยังมีลมหายใจอยู่ คุณก็ไม่แพ้อะไรแล้ว" มีหลายคนที่ตื่นมาหายใจเองไม่ได้ หรือไม่มีลมหายใจคนรอบข้างเป็นแบบไหน ถ้ามีลมหายใจนะอย่างอื่นทำได้หมดเลย

                       มันบังเอิญว่าคนเนี่ยตอบรับสิ่งที่พี่เขียน ซึ่งพี่เขียนน IG เขียนใน Facebook เขียนในบท บก.หนังสือ มีคนบอกรวมเล่มเถอะพี่ มันเกิดความต้องการไม่ใช่เกิดจากผมต้องการนะ เกิดจากคนที่เขาต้องการในสิ่งที่เรากำลังทำ เหมือนพี่กำลังแบบวาดรูปแล้วพี่ไม่รู้หรอก มีคนบอกพี่เขียนชายหนูเถอะหนูจะซื้อ เข้าใจป้ะ แต่พี่ไม่ได้แบบอยากเขียนขายมันจะเป็นความคาดหวังตัวเรา แล้วแบบถ้าขายไม่ได้เราก็จะ Fail หันเหชีวิตไปทางอื่น แต่ว่าผมทำของผมไปเรื่อยๆเหมือนผมทำเล่นแล้วพอมันสุกงอมคนมาถามว่าขายเปล่าๆ เออขายก็ได้

                       เพราะฉะนั้นพี่เกิดจากความไม่คาดหวัง คือเขียนเล่น เขียนแบบสุกเขียนเอา Like นะสมัยก่อน ได้ 20 Like แล้ว 30 Like แล้ว มีคนชอบนี่หว่า

                       ไม่เคยคิดว่ามันจะรวมเล่มได้ เพราะว่าเราไม่ใช่นักเขียน ทุกวันนี้ก็คิดว่าตัวเองไม่ใช่นักเขียน ผมจะเขียนคำนำในหนังสือเกือบทุกเล่ม ว่าผมเป็นนัก(ชอบ)เขียน ผมวงเล็บคำว่าชอบ คือแค่ชอบแต่ไม่ได้เป็นนัก คือถ้าเป็นนักเขียนคำว่านัก คือผู้รู้นะ ผู้รู้ในงานเขียน ผู้เอกอุ พี่ไม่ใช่เลย พี่เป็นคนธรรมดามากๆที่หยิบเรื่องพื้นๆมาเขียน สำนวนห่วยแตก สำนวนไม่ได้เพ้อฝันไม่ได้ลอยลม ไม่ได้แบบต้องเปิดมาดูว่าคำนี้คืออะไร พี่เขียนเป็นเรื่องของอะไรก็ได้แต่รู้สึกว่าเป็นเรื่องชีวิตปกติ เพราะพี่เชื่อว่าคนเราชอบลืมไปว่าแบบจริงๆเราคือคนธรรมดาที่พลาดกันเรื่องแค่ง่ายๆ

 

อยากฝากอะไรถึงคนรุ่นใหม่? :

                       คนรุ่นใหม่โชคดีที่ชีวิตมันสะดวกขึ้น แต่ก็โชคร้ายในแง่ว่า ความสับสนมันมีเยอะบนโลกนี้ จะเลือกทำอะไรสักอย่างมันทำได้หลายอย่างเด็กบนโลกเนี้ย แล้วมีสิ่งยั่วยุเยอะ ก็วิเคราะห์ให้เป็นเพราะมันเยอะขึ้นมามันก็ต้องเลือก ถ้าเลือกไม่เป็นมันก็อาจจะผิดทาง ความดีเป็นสิ่งที่จำเป็นต่อให้คนยุคไหนก็ตาม ผมเชื่อว่าจะทำให้คุณไม่ตกระกำลำบาก

หนังสือ ถ้าเป็นคนเข้าใจโลกง่าย ก็จะเจ็บยาก

คลิกสั่งซื้อที่นี่

_____________________________________________________________________