รายละเอียด : ทัณฑ์นางโลม (wj)

“เอาน่าทนนิดหน่อย ผมมีปัญญาพาคุณมาได้แค่นี้แหละ” ร่างบางหันหลังจะวิ่งออก แต่เขาก็คว้าและเหวี่ยงเธอจนล้มลงบนที่นอนนุ่ม กระโปรงสั้นที่สวมใส่เลิกขึ้นเผยให้เห็นความขาวนวลเนียนของเนื้อสาว ธัญญ์ถึงกับมองตาค้าง เขากลืนน้ำลายอึกใหญ่ ก่อนจะโถมตัวทับร่างบางที่นอนอยู่

“ออกไปนะ ปล่อยฉัน ไอ้โรคจิต ปล่อยฉันนะ” มือเรียวระดมกำลังทุบตีคนลวนลาม เธอผลักใบหน้าเขาให้ออกห่าง แต่แรงที่มีก็ต่อต้านความกระหายของเขาไม่ได้ ชายหนุ่มซุกไซ้ใบหน้ากับซอกคอขาวจูบเม้มตักตวงความหอมหวานของสาวแรกรุ่นอย่างคนบ้าคลั่ง กลิ่นหอมอ่อนๆ ของแป้งเด็กทำให้ชายหนุ่มฉุกคิดบางอย่างในใจ แต่ความร้อนในร่างกายตอนนี้มันคุขึ้นจนไม่อาจหยุดยั้งได้

“ปล่อยฉัน ฮือๆ ปล่อยนะไอ้คนบ้า ปล่อย ฮือ” เรียวปากบางถูกดูดดื่มเสียงที่ตะโกนจนหมด มือเรียวจิกแผ่นหลังกว้างผ่านเสื้อเชิ้ตเปียกชื้น หญิงสาวทำได้เพียงส่งเสียงในลำคอ เพราะมือที่ทุบตีอ่อนแรงลงอย่างเห็นได้ชัด มือหนาเลื่อนบีบคลึงทรวงอกอิ่มที่เกือบจะโผล่พ้นเสื้อเกาะอก แล้วค่อยๆ เลื่อนโลมไล้สูดดมกลิ่นหอม ลมหายใจอุ่นๆ ที่กระทบร่างบางทำให้หญิงสาวสั่นสะท้านหัวใจเหมือนจะหยุดเต้น การหายใจก็เริ่มติดขัด เรี่ยวแรงที่จะต่อต้านปกป้องร่างกายตัวเองตอนนี้ก็แทบไม่มีเหลือ มือเรียวกำชายแขนเสื้อของคนจู่โจมเอาไว้แน่น

“คุณ...จะมามารยาอะไรอีกล่ะ จะโก่งค่าตัวหรือไง”