รายละเอียด : ยอดสวาทยาหยี (J)R.

“ให้ตายสิวะ ใครใช้ให้แกตามผู้หญิงมาให้ฉัน ฉันเคยบอกแกแล้วว่าฉันไม่ต้องการเด็กนั่งดริ้ง” ลูคัสบดกรามอย่างกรุ่นโกรธ ไม่ประสีประสาแบบนี้เกินสิบแปดรึยังก็ไม่รู้ เขาไม่อยากพรากผู้เยาว์เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมแบบนี้หรอกนะ

“ฉันขอโทษค่ะ ได้โปรดอย่าไล่ฉันเลยนะคะ” ไม่ว่าแมร์รี่จะทำอะไรก็เป็นอันขัดใจเขาไปเสียหมด จนเธอไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว นู่นก็ไม่เอา นี่ก็ไม่เอา

“พวกแกไม่ได้ยินที่ฉันบอกรึไง เอาตัวยัยนี่ออกไป” ลูคัสกัดฟันพูดอย่างกรุ่นโกรธ

“อย่าเข้ามานะ ออกไปนะ” แมร์รี่ลุกขึ้นยืนอย่างหวาดๆ กลัวเหลือเกินกลัวว่าถ้าหากไม่คอยนั่งดริ้งให้เขา เธอก็ต้องไปนั่งดริ้งให้คนอื่นอยู่ดี พลางเหลือบมองหน้าชายหนุ่มอย่างอ้อนวอน แต่กลับได้รับสายตาเบื่อหน่ายตอบกลับมาแทน แต่เมื่อจนปัญญาจริงๆ เธอก็ต้องลองเสี่ยง