รายละเอียด : เมียเสือขาล

เมื่อโจรผู้ถูกขับไล่ และหญิงสูงศักดิ์ผู้ถูกขายเป็นเมีย…  ต่างแบกแผลและศักดิ์ศรีไว้ในใจ   กลางพุทธทศวรรษ 2480…  หม่อมราชวงศ์วนิดา ลูกสาวผู้ดีต้องถูกขายเป็นเมียโจร เพื่อแลกหนี้สินและเส้นทางค้าของเถื่อน เธอคิดว่าชีวิตจะจบสิ้นลงในอ้อมกอดโจรใจทมิฬ แต่ทุกครั้งที่เสือขาลแตะต้อง กลับทำให้หัวใจของเธอสั่นสะเทือน  เขาฺ…“เสือขาล” เจ้าพ่อท่าน้ำผู้เหี้ยมโหด คุมลุ่มน้ำเจ้าพระยาให้อยู่ใต้อำนาจเลือดและไฟ ไม่มีใครกล้าท้าทาย ทว่า… อดีตเจ็บปวด เลือดเนื้อเชื้อไขชั้นสูงที่ถูกทอดทิ้งตั้งแต่วัยเยาว์   บนเตียง เขาคือเสือกระหายราคะที่เธอไม่อาจต้าน กลางอำนาจ เขาคือชายผู้ไม่เคยก้มหัวให้ผู้ใด และในหัวใจ เขากำลังถูกหญิงผู้สูงศักดิ์ที่เกลียดชังที่สุดทลายกำแพง  เมื่อความเกลียดชังกลายเป็นพันธนาการ  เมื่อศักดิ์ศรีปะทะกับไฟปรารถนา เขาและเธอจะเลือกเดินบนเส้นทางใด ความรักที่จะชุบชีวิตโจร…หรือไฟแค้นที่จะเผาผลาญหัวใจจนไม่เหลือแม้เถ้าถ่าน  เสือขาล x วนิดา เรื่องรักต้องห้ามท่ามกลางไฟแค้น โจรเถื่อนที่ไม่เคยยอมศักดิ์ศรีใคร แต่หัวใจกลับพ่ายแพ้ให้ลูกสาวหม่อมเจ้า เกมอำนาจ + ความเร่าร้อน + ปมครอบครัวสุดดราม่า รวมไว้ในเล่มเดียวครบทุ

“อีคุณหญิง กลับเรือน !”
โจรขาลมือกำราวกระไดแผดเสียงทุ้มกร้าว เขารอเธออยู่นานด้วยคิดว่าหายงอนคงกลับเอง ทั้งไม่อยากเสียศักดิ์มาง้อสาวถึงเรือนคนอื่น
ทว่ายิ่งนั่งนานยิ่งร้อนรุ่ม แม้ว่าเป็นไอ้สักคนสนิท รู้ทั้งรู้เพื่อนตายไม่มีทางทำอะไรเมียตัวเอง แต่ไฟในอกยังพล่านหึง
บนเรือนเงียบงันสนิท คิ้วเข้มหนานิ่วข่มกลั้น กลัวลูกน้องได้ยินแล้วเอาไปพูดสนุกปาก เลือกเดินขึ้นเรือนจึงเห็นคุณหญิงนั่งพับเพียบบนพื้นไม่มองมาทางเขา
“กลับเรือนนอน” เสียงทุ้มย้ำกดต่ำ เธอสะบัดหน้าหนีไม่เปล่งเสียงตอบสักคำ
หากอยากจะได้ฉันก็มาอุ้มไปแล้วกัน
เสียงฝีเท้าเดินดังใกล้เข้า วนิดารับรู้ว่าโจรขาลกำลังสาวเท้ามาใกล้ ยังกลิ่นบุรุษคุ้นเคยยิ่งพาลโมโห จ้องเท้าด้วยสายตาเคียดขึ้ง ผงะถอยเล็กน้อยแล้วชะงักหยุดเมื่อเสือขาลย่อตัวลงชะโงกหน้าใกล้
“อย่าลองดีกับกู”
ลองดี ? หากนัยน์ตาหวานพูดได้คล้ายแสงจันทร์ในเวลานี้ เสือขาลคงได้ยินคำด่าพ่นมากมาย ทว่าวนิดาเลือกกัดริมฝีปากกลั้นเสียง แต่มือแกร่งคว้าเอาใต้รักแร้เธอยกสูงกระแทกแผ่นอกร้อน
“หยุดนะเสือขาล” เธอตะโกนเสียงกร้าวไม่แพ้กัน มือทุบแขนเขาแต่ได้เสียงเยาะกลับมา
“เป็นเมียควรอยู่เรือนผัว” เขารัดเอวกิ่วแน่น ไม่สนใจว่าเสือสักกำลังหัวเราะในลำคอหรือพี่เลี้ยงสาวกำลังตระหนกตกใจ
“ฉันไม่ใช่เมียแก ไอ้โจรชั่ว ถุย” วนิดาจงใจถุยน้ำลาย เหยียดริมฝีปากยิ้มอย่างย่ามใจ
ในเมื่ออยากฉันนัก เอาสิ
“ตายห่า... ” เสือสักสบถพึมพำ ส่วนลดาวัลย์บีบแขนสักแน่นสะดุ้งสุดตัวยามเสือขาลยกตัววนิดาขึ้นพาดบ่า
......................................