รายละเอียด : วิหคเพลิง ณ ศาลาหนึ่งพันโคม-Phoenix at the Thousand-Lantern Pavilion เล่ม 2

ในค่ำคืนที่ดวงจันทร์เต็มดวง ดอกเหมยปลิวเหมือนหิมะอ่อน และโคมนับพันส่องแสงเหนือศาลา—เรื่องราวของ “ไฟ” ที่เลือกจะอ่อนโยนกว่าการไหม้จึงเริ่มต้นขึ้น

นิทานชุดนี้ถือกำเนิดจากคำถามง่าย ๆ แต่ดื้อดึงในหัวใจ—พลังที่ยิ่งใหญ่ต้องแลกด้วยความรุนแรงเสมอไปหรือไม่
เราจึงพาลูกศรของเรื่องราวเล็งไปยังทิศทางตรงกันข้าม: ให้ไฟเป็นเตา, เป็นชาร้อน, เป็นลมหายใจที่ประคองชีวิต ก่อนจะเป็นอาวุธในยามสุดจำเป็น

“องค์หญิงลี่เหยา” เติบโตท่ามกลางวังหลังที่เต็มไปด้วยเงาและเล่ห์ เธอค้นพบว่าเปลวเพลิงในกายไม่ได้มาเพื่อเผาผลาญ แต่เพื่อ ทำให้คนได้อยู่ร่วมกันอย่างปลอดภัย ผ่านสิ่งที่เราเรียกว่า ชุนย์ไฟ—ไฟที่นิ่ง สงบ และรับผิดชอบต่อผู้คน ก่อนจะค่อย ๆ แปรเปลี่ยนเป็น “ไฟรวมหมื่นใจ” เมื่อทุกลมหายใจยอมแบ่งอุ่นให้กัน

คุณจะได้เดินผ่านสงคราม การสูญเสีย การให้อภัย และการสร้างเมืองใหม่ที่ไม่ฝากอนาคตไว้กับฮีโร่คนเดียว แต่กับ กติกา และ มือของชุมชน: โรงเรียนไฟชุนย์ กองยามพลเรือน สนธิสัญญาไฟอุ่นระหว่างแคว้น และสภาที่ฟังให้จบก่อนตัดสิน—ทั้งหมดยืนอยู่บนความเชื่อเดียวกันว่า อำนาจคือความรับผิดชอบที่แบ่งได้

เมล็ดพีชเม็ดเล็กในเรื่อง—ฝากจากแม่สู่ลูก—คือสัญลักษณ์ของการเลือกซ้ำ ๆ ทุกวัน ว่าเราจะปลูก ที่ที่หัวใจไม่หวาดกลัว หรือจะปล่อยให้เงาในใจงอกแทน หากคุณถือหนังสือเล่มนี้อยู่ ขอให้เมล็ดเล็ก ๆ นั้นได้ตกในดินของคุณเช่นกัน

ขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่ยอมเดินช้าไปกับเรา ยอมหยุดฟังเสียงหัวใจตนเอง และยอมมองใบหน้าของ “ศัตรู” จนเห็นความเป็นมนุษย์ ช่วงเวลาที่เราเขียนและคุณอ่าน—คือพิธีเล็ก ๆ ที่เปลี่ยนไฟจากดวงเดียวให้กลายเป็นฟ้าเดียว

สุดท้ายนี้ หากคุณเปิดไปยังบทแรก โปรดปล่อยให้โคมสองเฉด—ทองอุ่นกับเทาอ่อน—ค่อย ๆ ปรับสายตาให้คุ้นกับความจริงสองด้าน แล้วให้ฟีนิกซ์ที่เกิดจากหมื่นลมหายใจพาเราไปไกลกว่าชัยชนะ—ไปสู่ เมืองที่หายใจพร้อมกัน