รายละเอียด : หากในใจคุณมีใคร

“เพราะนับมีนิสัยเด็ก ๆ แบบนี้ไง พี่ถึงเบื่อ นับไม่มีความคิดเป็นผู้ใหญ่เลย เพื่อนของพี่เป็นคู่คิดให้พี่ เป็นที่ปรึกษาให้ยามเหน็ดเหนื่อย แต่นับมัวแต่พล่ามว่า พี่ไม่พาไปเที่ยวไหนเนี่ยนะ”

“จ้ะ แล้วแต่พี่จะคิด หากอยู่กับนับแล้วไม่ดี พี่ก็เชิญไปหาคนที่พี่คิดว่าดีได้เลย นับจะหย่า!”

“อย่าท้าพี่นะนับ!”

“นับบอกแล้วไงว่าไม่ได้ท้า หากพี่ยืนยันว่าจะไปกินมื้อเช้ากับคนคนนั้นทุกวัน จะบึ่งรถไปกินมื้อเที่ยงด้วยกันอยากจะอยู่กับเธอคนนั้นจนดึกดื่น นับจะไม่ยอมให้พี่ทำแบบนั้นอีกแล้ว ถ้าพี่ยังดึงดัน นับก็ขอแยกทางกับพี่ตรงนี้เดี๋ยวนี้”

“ก็พี่บอกแล้วไงว่าพี่กับปัดเป็นแค่เพื่อนกัน พี่ไม่ได้นอกใจเธอ!”

“ตอนนี้ยังไม่ได้ทำ แต่เล่นอยู่ด้วยกันทุกวันอย่างไร้ยางอายแบบนั้นก็ไม่แน่ นับไม่ไหวจะอยู่แล้วเหมือนกันจ้ะ”

“นับ!”

“คนทั้งจังหวัดพูดถึงเรื่องไม่เหมาะสมของพวกพี่ แต่เรื่องนั้นไม่ได้เจาะทะลุความหน้าด้านไร้ยางอายของพี่กับปภินดาอะไรนั่นเลยด้วยซ้ำ”

“นับ อย่ามาพูดถึงเพื่อนพี่แบบนี้...”

“เลิกเรียกเธอคนนั้นว่าเพื่อนเพื่อรักษาน้ำใจนับได้แล้วจ้ะ เพราะมันไม่มีประโยชน์ เธอคนนั้นเป็นคนรักเก่าของพี่ เป็นคนที่พี่รัก ตัวของนับนี้ยังไร้ค่ากว่าเสื้อเกรดต่ำที่ผู้หญิงคนนั้นเคยให้เสียอีก นับว่าพี่เลิกตลบตะแลงเถอะนะ เราสองคนไปด้วยกันไม่รอดแล้ว นับว่าเรากลับมาเป็นพี่น้องต่อกันเหมือนเดิมเถอะ...”

“เลิกงี่เง่าสักที! อย่าให้พี่หมดความอดทน ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าพี่ไม่เตือน...พี่แค่ไปหาปัดเพราะแค่อยากหาเพื่อนคุย เราไม่ได้ไปทำเรื่องบัดสีด้วยกัน!”

พรนับพันไม่อยากด่าถิรวัสส์มากกว่านี้เลยจริง ๆ เพราะกลัวเขาสำนึกผิด เธออยากให้เขาพังไปพร้อมกับความคิดอันบิดเบี้ยวนี้ไปด้วยกันจริง ๆ

เคยคิดว่าเขาโง่เง่าเต่าตุ่นที่ตามปภินดาไม่ทัน แต่ไม่ใช่เลย ถิรวัสส์ไม่ได้โง่ แต่ว่าพวกเขา...

ชั่วช้าสารเลวไม่ต่างกันต่างหาก...

หรือที่เขาเรียกว่าศีลเสมอกันเหมือนผีเน่ากับโล่งผุนั่นแหละ...

ไม่มีใครเตือนใคร เธอก็อยากเห็นเหมือนกันว่าคนแบบนี้จะมีจุดจบอย่างไร เพราะฉะนั้นเธอจะเปิดทางให้พวกเขาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน และให้พังไปข้างหนึ่งไปเลย...

“พวกพี่คิดแค่นั้นจริง ๆ เหรอจ๊ะ?”

“นับ! เลิกจับผิดพี่สักที”

“นับไม่ได้จับผิด แต่ว่าการกระทำอันเหม็นเน่าของพวกพี่ คนเขาลือไปทั่วแล้ว แต่นับก็ไม่เห็นว่าพวกคนที่เรียกตัวเองว่าผู้ใหญ่กว่านับ จะรู้จักนึกคิดใด ๆ เลย นับจะหย่าจ้ะ...”

“หยุด! หากนับพูดคำนั้นอีกคำเดียว พี่ก็จะถือว่าที่นับพูดเป็นความต้องกา...”

“นับจะหย่า!