รายละเอียด : จนใจที่สตรีของข้าน่ารักเกินไป

 ก่อนอื่นต้องบอกว่าไรท์เขียนนิยายเรื่องนี้ขึ้นมาตามคำเรียกร้องจริงๆ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวของหมิงอี้เฉิน
หรือทุกคนอาจจะรู้จักกันในนาม ‘หมิงซือเย่’ ผู้ปากจัด
สหายของซูหนิงเซียน (เรื่องบุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า)
..............................
 ในคราแรกที่ช่วยเหลือไม่ได้คิดอันใด แต่พอได้เพ่งพิศอย่างตั้งใจ ฉับพลันเขาคล้ายกับว่าจะได้เจอฮูหยินของตนเองแล้ว
..................................
 “เจ้ากล่าววาจาสร้างเรื่องให้ข้าอีกแล้วหรือเจียงหรู”
 “ข้าเปล่านะเจ้าคะก็ท่านไม่ยอมตบแต่งสตรีเข้าเรือนเสียทีทั้งที่อายุอานามก็ไม่น้อยแล้ว” นางแนะนำสตรีให้เขามากมายแต่เขากลับเมินเฉย
 “เจ้าอายุเท่าใดแล้ว จึงได้ริอ่านทำตัวเป็นผู้เฒ่าจันทราสานวาสนาให้ผู้อื่น” สตรีผู้นี้เขาช่วยเหลือนางตอนที่กำลังจะถูกขายเข้าหอนางโลม ระหว่างที่เดินทางไปเผยแพร่ความรู้ในสำนักศึกษาต่างเมือง
 “ข้านั้นอายุสิบสี่ปีกว่าแล้ว อีกไม่ถึงหกเดือนก็จะปักปิ่นแล้ว” ท่าทางคล้ายภูมิใจในอายุตนนั้นทำให้มุมปากเขายกยิ้ม
 ‘เช่นนั้นข้าควรบอกกล่าวท่านแม่ให้เริ่มเตรียมจัดงานมงคลเอาไว้แต่เนิ่นๆ’ ดวงตาที่จ้องมองสตรีตัวน้อยมีประกายหวานซึ้งพาดผ่านก่อนจะเลือนหายไปอย่างรวดเร็ว
 ปล่อยให้นางได้สนุกอีกหน่อย เมื่อนางปักปิ่นแล้วเขาค่อยไล่ต้อนก็ยังไม่สาย