รายละเอียด : เอาความกลัวไว้ข้างหลัง เอาความหวังไว้

  16 พฤศจิกายน 2561 วันแรกที่ผมได้เจอคุณธนาธร15 พฤศจิกายนปีถัดมา ผมยืนอยู่บนเวที "อยู่ ไม่ เป็น" อีเวนท์ของพรรดอนาตใหม่ในฐานะ สส. บัญชีรายชื่อที่ทำงานในรัฐสถามาแล้วราว 6 เดือน นั่งดื่มรู้ชัดแต่สิ่งที่ผมไม่อาจรู้ได้เลยในเวลานั้นก็คือ อีกเพียง 3 เดือนต่อมา รัฐสภาไทยจะไม่มีทั้งพรรคอนาคตใหม่ ไม่มีคุณธนาธร ไม่มีอาจารย์ปิยบุตร รวมทั้งเพื่อนๆ อีกหลายคนของผมผมออกเดินทางด้วยยานพาหนะใหม่ชื่อ พรรดก้าวไกลตอนดลิกสตาร์ท ผมรู้ว่าพลังงานที่ขับเคลื่อนรถดันนี้ไม่ไม่ได้มาจากผมคนเดียวไม่แม้แต่เพียงมาจากเพื่อนร่วมทางที่เหลือ แต่ยังมีพลังร่วมจากเพื่อนอนาคตใหม่ที่สะสมมาด้วยแรงกายแรงใจในการทำงานหนักตลอดมา บนฐานความเชื่อเดียวกันว่า"ประเทศไทยที่ดีกว่านี้ เป็นไปได้"แม้พรรคก้าวไกลจะสิ้นสุดลงเหมือนกันด้วยอายุเพียง 4 ปี 5 เดือน 16 วันและผมจำเป็นต้องลงจากรถและเปลี่ยนเส้นทางผมไม่มีความกังวลใด เพราะในระหว่างพวกเรา ไม่ว่าจะไปต่อด้วยรถคันไหนเราเชื่อใจกัน เราส่งพลังใจให้กันไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ผมจะยังคงทำทุกอย่างเท่าที่ผมทำได้ เพื่อให้เป้าหมายของเรามาถึงเสมอพาหนะใหม่ของผมอาจนำพาผมไปไกลจนทั่วโลก ไปพูดที่นั่น ไปฟังทีโน่นแลกเปลี่ยนสิ่งที่ผมมีกับโลกใบนี้ เพื่อที่วันหนึ่งผมจะกลายเป็นนักการเมืองที่ดีขึ้นมีประโยชน์กับประเทศของเรามากขึ้นในแสงและเงาของทุกๆ ที่ที่คุณเดินทางไป บางวันเราอาจได้พบกันแล้วทักกันบ้างนะครับ