รายละเอียด : พู่กันเปื้อนสี

   เราเห็นภาพนี้ครั้งแรก ที่บ้านของพ่อ มันเป็นภาพที่เกินคำว่าปราณีต เกินกว่าคำว่าวิจิตรไปไกล มันเป็นความรู้สึกของความมีมนต์ขลัง จนเราละสายตาไม่ได้ ภาพพระโพธิสัตว์หญิง ร่างกายสีเขียว ใบหน้ายิ้ม ขานึงขัดสมาธิ อีกขาปล่อยลง อีกแขนยกขึ้น ลายเส้นของภาพนิ่ง สงบ จำได้ว่าเราจ้องภาพนั้นอยู่นาน ก่อนจะตัดสินใจไปถามพ่อ ว่าแกได้ภาพนี้มาจากที่ไหน แกก็บอกว่าคือภาพพระแม่ทารา เพื่อนศิลปินชาวเนปาลของแก เอามาให้จากเนปาล

   เราบอกกับตัวเอง ว่าเรารู้สึกอยากวาดภาพแบบนี้ให้ได้ ไม่ว่ายังไง เราก็ต้องวาดให้ได้ มันเป็นความรู้สึกแบบนั้นล่ะ ที่ทำให้เราไปค้นหาข้อมูล แล้วไม่นาน เราก็รู้ว่าการวาดแบบนี้เรียกว่า ทังก้า พอตามหาข้อมูลเพิ่ม ทุกคนก็แนะนำว่าที่สอนที่ดีที่สุด ต้องเรียนที่กาฑมัณฑุเท่านั้น แล้วแค่นั้น ที่ทำให้เราตัดสินใจไปขอเงินแม่ แล้วตัดสินใจ ถือเงินแค่หมื่นกว่าบาท บินมาที่นี่...

   นี่คือเรื่องราวของ "หงส์" ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ที่รูปภาพรูปหนึ่งนำทางเธอไปสู่ชะตาชีวิตที่คาดไม่ถึง ซึ่งอาจทำให้หลายคนได้ขบคิดถึงการมีชีวิตกันใหม่ ว่าหลายครั้ง แม้ชีวิตจะไม่ได้เป็นไปตามที่เราคิด แต่เราจะค้นพบหนทางมีความสุขได้เสมอ