รายละเอียด : เดนฝัน

  ผมเต็มไปด้วยจินตนาการเมื่อย่างเข้ามาในมหาวิทยาลัย มองสิ่งต่างๆด้วยความกระตือรือร้น ผมเชื่อว่าคนหนุ่มสาวที่ยังไม่โดนล้างสมองทุกคนย่อมรู้สึกเช่นนี้ มันเป็นความรู้สึกสดใหม่ เปี่ยมไปด้วยพลังการเรียนรู้พลังการสัมผัส เราก้าวออกมาสู่โลกที่กว้างกว่าเดิม โลกที่ทรงภูมิปัญญเรากระตือรือร้นที่จะสัมผัสมัน เรียนรู้มัน แต่สุดท้ายเราก็พบเพียงความว่างเปล่า...ผมไม่รู้ว่าแต่ละปีเดือนหนุ่มสาวถูกทำลายด้วยวิธีนี้มากมายเท่าไรนี่ยังไม่นับสังคมใกล้ตัวที่เคี่ยวเข็ญให้เราแข่งขัน ชิงดีชิงเด่นอย่างไร้สติแสวงหาความว่างเปล่าอย่างไม่สิ้นสุด ไม่มีใครเคยหยุดถามเราอย่างจริงใจว่าเราต้องการสิ่งใด ไม่มีใครเคยหยุดฟังเรา พวกเขาอาจจะนั่งลงต่อหน้าเราคุยกับเราอย่างใจเย็น แสดงสีหน้าจริงจัง เขาอาจจะถามความรู้สึกของเราถามความต้องการของเรา แต่ทั้งหมดที่เราพูดเขาจะบอกว่ามันผิด...เขาจะทำทุกทางเพื่อการนี้ มิว่าจะต้องชำแหละความคิดความฝันของเราออกมามากเท่าไร่ เขาไม่รีรอที่จะใช้วาจาอันแหลมคมไปด้วยสติปัญญาของเขเฉือนมันออกทีละน้อย ทีละน้อย แยกส่วนมันออก หั่นมันออกเป็นชิ้นๆความฝันของเรา...ผมรู้สึกเช่นนี้ในช่วงที่เรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยและผมพบว่าตนเองไม่ได้รู้สึกอย่างนี้เป็นคนแรกมีหนุ่มสาวมากมายรุ่นก่อนหน้าผมรู้สึกคล้ายคลึงกัน พวกเขาเขียนมัน บันทึกมันไว้ในหนังสือ ในวรรณกรรม