รายละเอียด : ทะลุมิติเข้ามาในร่างขยะที่ไม่มีแรงค์
คำโปรย
เดิมทีพระเอกควรจะทิ้งตัวประกอบง่อย ๆ อย่างคลาวเดียให้นอนตายโง่ ๆ อยู่ในเจี้ยนไปแล้ว แต่กลับช่วยเขาแล้วอุ้มพามาส่งโรงพยาบาลเสียดิบดี ซ้ำยังมาเยี่ยมแล้วมองกันด้วยสายตาแบบนี้ มันหมายความว่ายังไงครับพี่ ?
—————
เกี่ยวกับนิยาย
เมื่อราว ๆ ห้าสิบปีก่อน โลกยังเป็นโลกที่สงบสุขสุดแสนจะธรรมดา ผู้คนนั้นตื่นเช้าเพื่อไปทำงานหรือไปเรียน ต่างก็ขยันขันแข็งในการทำงานหาเลี้ยงชีพของตนเองอย่างไม่ย่อท้อ เหล่าเด็กน้อยก็ยังร่าเริง ไล่ตามความฝัน พยายามมองหาพื้นที่ของตัวเองบนโลกอันกว้างใหญ่ใบนี้อย่างตั้งใจ
...จนกระทั่ง...
หลุมดำพิศวงปรากฏขึ้นอยู่ใจกลางเมือง
ผู้คนได้แต่มองด้วยความงุนงง ไม่เคยพบเห็นปรากฏการณ์ธรรมชาติน่าเหลือเชื่อเช่นนี้มาก่อน และเมื่อเข็มนาฬิกาของทุกประเทศทั่วโลกเคลื่อนผ่านเลขสิบสองอย่างพร้อมเพรียงกัน...
ก็เกิดการบุกรุกจากสัตว์ประหลาด สิ่งมีชีวิตปริศนาผุดจากนรกต่างพุ่งออกมาจากหลุมดำเหล่านั้น เข้าโจมตี เข่นฆ่า ฉีกกระชากกลืนกินผู้คนไม่เลือกหน้าอย่างไร้ซึ่งความปรานี จนกลายเป็นโศกนาฏกรรมที่ทำให้ผู้คนวิ่งหนีกันอย่างจ้าละหวั่น
ย้อมแผ่นดินจนกลายเป็นสีแดงฉาน กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง และเสียงกรีดร้องกึกก้องกังวานไปทั่วสารทิศ นับเป็นเหตุการณ์ร้ายแรงระดับโลกที่ทำให้สูญเสียประชากรทั่วโลกไปถึงหนึ่งในสาม
ติ๊ง!
[RANK : -]
"..." ส่วน 'คลาวเดีย' เป็นเพียงแค่คนธรรมดา ๆ คนหนึ่ง ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย 'อัลติเมตฮันเตอร์' ที่เต็มไปด้วยมอนสเตอร์แบบนี้ หนำซ้ำยังเป็นตัวประกอบขยะไร้แรงก์อีก เขาจะเอาตัวรอดจากสถานการณ์แบบนี้ยังไงเนี่ย?!
ติ๊ง!
[รวบรวมเศษเสี้ยวความทรงจำ 3%]
ตั้งแต่นั้นมาก็มีเรื่องราวแปลกประหลาดมากมายเกิดขึ้นกับเขาไม่หยุดหย่อน รวมถึง...
"ถ้าพี่ขอเธอเป็นแฟนตอนนี้ จะมีสิทธิ์ได้เป็นเลยหรือเปล่า?"
"เอ่อ..."
"ไม่ได้เหรอ?"
ไหนเล่าพระเอกแสนเย็นชา พระเอกผู้ไม่เคยเห็นหัวใคร? ที่ผ่านมาเขาพบเจอแต่ความเจ้าเล่ห์แพรวพราวเท่านั้นแหละ
ไหงจู่ ๆ มาขอเป็นแฟนกันซะได้?! ทุกอย่างมันกลับตาลปัตรไปหมดเลย!
"มองแบบนี้จะโดนกินนะครับ"
"พอเถอะครับคุณพระเอก!!!"