รายละเอียด : เลอมานเริงรัมย์

“เธออ้อนฉันอยู่ รู้ตัวหรือเปล่า” ชายกรถามด้วยสุ้มเสียงอันหยอกเย้า เขาคอยทำให้ใจของนักดนตรีปี่พาทย์คนนี้เต้นรัวดั่งระนาดเอกที่กรอไหวถี่ ริมฝีปากห่างกันเพียงเส้นลมหายใจคั่นกลาง เสมือนจุดที่พ่างพื้นพสุธาและผืนฟ้าจะมาจดกัน กระนั้นมือทั้งสองที่เคยผลักไสกลับทำในสิ่งที่ไร้ยางอาย รึงรั้งชายที่ไม่ควรรักให้จมดิ่งในคลื่นอารมณ์ชวนลุ่มหลง บุษบงแย้มกลีบแช่มช้อยค่อยช้อนตาอันหวานซึ้งมองกัน เวลานั้นต่อให้ใครมาแยก ชายกรก็ไม่ยอม “ถ้าอย่างนั้น ได้โปรดให้อภัยฉันเถิดที่กำลังจะทำให้ใจของเธอและฉันเต้นเป็นจังหวะเดียวกัน…จนกว่าความปรารถนาของเราจะมอดดับไป”