รายละเอียด : เพียงกุมภา

ภายในห้องตรวจสุขภาพวันนั้น...
"ถ้าคุณกุมอยากมีน้องคงต้องรีบแล้วนะครับ ทางที่ดีควรท้องภายในปีนี้ ถ้าหลังจากนั้นหมอคงต้องขอให้คุณกุมคุมกำเนิด"

ภายในออฟฟิศของทุกวัน...
แม้จะมองเห็นกันในระยะหกเมตร แต่คณานนท์ก็เห็นรอยยิ้มจากอีกฝ่ายได้ชัดเจน รอยยิ้มที่ได้รับเหมือนกับพนักงานทุกคน แต่กลับทำให้หัวใจดวงน้อย ๆ ของเขาเต้นแรงได้

ภายในห้องประชุมของวันหนึ่ง...
รอยยิ้มที่ขยับมุมปากไปด้านข้างประมาณหนึ่งเซนติเมตร ทำให้ดวงตาเรียวรีสีเทาเปล่งประกายสดใสน่ามอง ทำไมถึงรู้สึกว่าเด็กคนนี้ดูน่ารักขึ้น ทั้ง ๆ ที่เห็นกันมาก่อนหน้านี้ตั้งหลายปี

จนกระทั่ง...
"คราม" กุมภาจ้องไปยังเรือนผมสีน้ำตาลธรรมชาติที่ไม่ได้มาจากการย้อมสี ไล่ลงมาที่คิ้วได้รูปไม่หนาจนเทอะทะ จมูกโด่งเป็นสันกำลังดี ริมฝีปากบางสีระเรื่อ ทุกอย่างถูกจัดวางในตำแหน่งที่พอดีบนใบหน้า

คนข้างกายที่เขารู้จักมาหลายปี เป็นผู้ชายที่เขาไว้ใจที่สุดเลยก็ว่าได้ เขาสบายใจทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้อีกฝ่าย ทำตัวได้ตามสบายโดยไม่ต้องสนภาพลักษณ์ใด ๆ

เขาสามารถหลับตาจนหลับฝันได้ เพียงเพราะมีอีกฝ่ายอยู่ใกล้ ๆ ไม่ว่าจะบนรถหรือห้องพักที่อยู่ติดกัน คนที่ฟังเขาบ่นได้ทุกเรื่องตั้งแต่ฝนตก รถติด หรือแม้แต่กระทั่งอาหารที่ผัดมาจนน้ำมันท่วมจาน

คนที่คอยเดินตาม คอยเดินข้าง ๆ คอยเช็ดช้อน เช็ดตะเกียบให้เขา ในวันที่ความสุขของเขาไม่คงที่ อีกฝ่ายก็มักจะถามไถ่ด้วยความห่วงใยเสมอ

"ครามมาเป็นพ่อให้ลูกพี่ได้ไหม"

กุมภาในวัยสี่สิบปีที่เหลือเวลาโค้งสุดท้ายในชีวิตสำหรับการมีลูก แต่ในเมื่อเขายังไม่มีคนรัก จึงจำเป็นต้องมองหาผู้ชายสักคนมาร่วมทำภารกิจนี้

---------

นิยายเรื่องนี้เป็น Mpreg (ผู้ชายท้องได้) เป็นเพียงเรื่องราวที่แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน เนื้อหาไม่ได้อ้างอิงตามความเป็นจริงและหลักทางการแพทย์แต่อย่างใด ทุกอย่างผู้เขียนเป็นคนกำหนดขึ้นมาเองค่ะ

เนื้อหามีความหน่วงและอึดอัดเล็กน้อยถึงปานกลาง หวาน ขมปะปนกันไป บทของเจ้าตัวเล็กมีนิดเดียวนะคะ เน้นเนื้อเรื่องของพระนายมากกว่าค่าาา