รายละเอียด : ม่านฝันบ่วงวสันต์ เล่ม 4

   การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันในเมืองหลวง มีองค์ชายรองถือตราลัญจกรหยกชั่วคราว ประกาศศักดาปล่อยตัวนักโทษทั่วหล้า คนบางกลุ่มซึ่งทำงานอยู่ในราชสำนักเงียบๆ จู่ๆ ก็ได้เลื่อนตำแหน่งเรื่องราวเหล่านี้ แน่นอนว่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับจี้ม่านแล้ว นางพาเติงซินขึ้นรถม้าของเอ่อร์หรง ท่ามกลางสายฝนโปรยปราย ไม่ได้หันหลังกลับแม้แต่น้อย หนิงอวี๋เซวียนมองรถม้าซึ่งเคลื่อนตัวห่างไปอย่างสงบ ไร้ซึ่งคำพูด "ต่อไปก็มาอยู่กับข้าเถอะ" บนรถม้า เอ่อร์หรงกุมมือเย็นเฉียบของนางแน่น:
"ลืมทุกอย่างให้หมด แล้วมาอยู่กับข้า" เนี่ยชิงอวิ๋นยังคงสวมชุดนักโทษ นั่งอยู่ตรงหน้านางนัยน์ตาแดงกำเป็นสีเลือด "จะลืมได้อย่างไร" จี้ม่านปิดตาลงน้อย ๆ: "เอ่อร์หรง ประเดี๋ยวหาโรงเตี๊ยม เปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว.ข้าจะแยกไปนั่งกับพี่ชาย ส่วนเจ้านั่งรถม้าไปคนเดียว" "ทำไม?" เอ่อร์หรงบีบมือนางแน่น: "เจ้าคิดจะทำอะไร?" มุมปากจี้ม่านยกขึ้น: "หากข้าเป็นองค์ชายรอง ย่อมไม่มีทางปล่อยให้ เศษเสี้ยวของตระกูลเนี่ย มีชีวิตรอดไปจากเมืองหลวง