รายละเอียด : ปาเปลุโช่ เกือบกำพร้า

    มาร์เซลา ปาซ ได้เขียนเรื่องราวอมตะของเด็กๆ ทำให้แปลสู่หลากหลายภาษา และทุกวันนี้ “ปาเปลุโช่” ก็เป็นส่วนหนึ่งของมรดกวรรณกรรมเยาวชนของโลกในแต่ละประเทศ แต่ละทศวรรษ (ตั้งแต่เมื่อเกือบ 90 ปีที่แล้ว) เราก็จะเจอเด็กอย่างปาเปลุโช่ ทุกมุมโลกจะมีเด็กเช่นนี้ ที่ซุกซน ไร้เดียงสา เป็นมิตร และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ชื่นชอบการสำรวจโลกกว้าง

    การแปล Papelucho casi huerfano (ปาเปลุโซ่ เกือบกำพร้า) เป็นภาษาไทย นับเป็นเรื่องน่ายินดีสำหรับประเทศชิลี เพราะนอกจากจะแสดงถึงการให้เกียรติและยกย่องผลงานของมาร์เซลา ปาซ แล้ว ยังได้มอบการผจญภัยใหม่ๆ ของปาเปลุโช่ แก่เยาวชนไทยอีกด้วย

หนังสือนี้เป็นตัวแทนความเหงาและถูกทอดทิ้ง ของหนังสือในชุดปาเปลุโช่ พ่อแม่ของปาเปลุโช่เดินทางไปสหรัฐอเมริกากับพี่ชายซึ่งกำลังป่วย เขาจึงต้องอยู่กับป้าในต่างจังหวัด และที่นั่นเองเขาจึงได้รู้จักความดี และ การพร้อมจะช่วยเหลือผู้อื่นในหัวใจชาวนาและคนงาน เขาได้อยู่ใกล้ชิดความยากจนและการทำทาน แต่สำคัญที่สุดคือ ได้รู้จักผู้อื่น ทั้งคนจน ผู้ป่วย คนแก่ บาทหลวง คนเมา ยิปซี

หนังสือนี้ทลายกำแพงกั้นความแตกต่างทางชนชั้นและอคติ โดยแสดงให้เด็กๆ เห็นว่าสิ่งสำคัญคือเปิดรับความอารีของผู้อื่น และความรักของครอบครัว

ในเล่มนี้ ปาเปลุโช่ดำเนินเรื่องระหว่างความเศร้ากับความสร้างสรรค์ ระหว่างความเหงากับการร่วมแรงร่วมใจ บางที นี่อาจเป็นเรื่องเล่าเล็กๆ สำหรับสอนเด็ก หรือยิ่งกว่านั้นคือเป็นนิยายสำหรับการเรียนรู้ของเด็กๆ เรื่องราวดำเนินจนจบตอนที่ปาเปลุโช่ครุ่นคิดและประกาศความจริงอันลึกซึ้งที่สุดของหนังสือนี้หลังจากทราบว่าพ่อแม่จะกลับมาวันคริสต์มาส ความจริงนั้นคือ "ตอนนี้ผมมีความสุขนะที่แม่ไปสหรัฐฯ เพราะถ้าไม่ได้ไป แม่คงไม่ได้กลับมา" นี่คือปฏิทรรศน์ของความรัก จะมีรักได้ต้องสูญเสียรักไปก่อน