รายละเอียด : Bad Guy นายพยัคฆ์ร้าย

“เดี๋ยวช่วยพาฉันไปในตลาดใกล้ ๆ หมู่บ้านหน่อยนะ”
“ไปทำอะไร?”
“หาอะไรกินสิ ไปตลาดนายคิดว่าฉันจะไปทำอะไร?” ยัยนั่นสวนกลับทันที
ผมเหล่มองทางหางตาขวาง ๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ทำได้แค่ถอนหายใจเท่านั้น วันนี้ถอนหายใจจนจมูกจะพังอยู่แล้วโว้ย! หนีกลับญี่ปุ่นดีไหมนะ
“แล้ว….” ระหว่างทางขับรถออกจากโรงพยาบาลผมก็ถามขึ้น เหล่มองท้องยัยนั่นเล็กน้อย รู้สึกอยากรู้ว่าในท้องยัยนั่นเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงขึ้นมาตงิด ๆ
“อะไร?”
“ในท้องเธอน่ะ เป็นผู้ชายหรือผู้หญิง”
“ใครจะไปรู้ ฉันพึ่งจะท้องได้สี่สัปดาห์เองย่ะ! ไหน ลองพูดว่าลูกของฉันเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงสิ” ยัยนั่นหันมาขมวดคิ้วมองแล้วหรี่ตาพร้อมจะบังคับกลาย ๆ ทำไมผมจะต้องพูดแบบนั้นด้วย
“ไม่!”
“นายต้องพูด นี่ลูกของนายนะไทงะ”
“เออ ๆ รู้แล้วว่าเป็นลูกน่ะ” ผมเอ่ยปัดอย่างตัดความรำคาญ
ลูกเหรอ? ไม่คิดว่าชีวิตนี้จะได้พูดคำ ๆ นี้เลยจริง ๆ เพราะไม่เคยคิดที่จะมีลูกเหมือนคนอื่น ๆ
“ลูกของฉัน….” ผมพึมพำเบาหวิวเป็นภาษาญี่ปุ่นแล้วกลืนน้ำลายลงคอ คงปฏิเสธไม่ได้แล้ว เพราะยังไงเด็กคนนั้นก็ลูกของผมอยู่ดี ตอนนี้ทำได้เพียงรอดูว่าเด็กคนนี้จะเกิดมาเพื่อลบล้างบาดแผลในใจของผมได้หรือเปล่า