รายละเอียด : ปาเปลุโช่ เด็กชายเศษกระดาษ

    “ปาเปลุโช่” คือผลงานที่สร้างพื้นที่ในวัยเยาว์ให้ผู้อ่านทุกคน ผู้เขียนอย่างมาร๎เซลา ปาซ ได้เขียนเรื่องเป็นอมตะสำหรับเด็กๆ ทำให้มีการแปลสู่หลากหลายภาษา และในปัจจุบันกลายเป็นมรดกวรรณกรรมเยาวชนของโลก แต่ละประเทศแต่ละทศวรรษ (ตั้งแต่เมื่อเกือบ 90 ปีที่แล้ว) เราจะเจอเด็กอย่างปาเปลุโช่ ทุกมุมโลก

     ปาเปลุโช่ คือเด็กชายวัย 9 ขวบ ซึ่งเขียนบันทึกประจำวันเล่าเรื่องต่างๆ ทั้งเศร้าและขำขันอย่างบริสุทธิ์และเริงร่า เขาอยู่กับพ่อแม่ พี่เลี้ยงชื่อโดมิติล่า พี่ฆาเบียร๎ และเพื่อนที่โรงเรียน เรื่องราวน่าขำขัน ความอ่อนโยน และจินตนาการอันล้นเหลือ โลดแล่นอยู่ทุกหน้ากระดาษทำให้ผู้อ่านต้องหัวเราะและรู้สึกเอ็นดูไปพร้อมกัน

     สำหรับปาเปลุโช่ การมีความคิดเก๋ไก๋นั้นเป็นเรื่องสำคัญ เขาต้องจดสิ่งเหล่านี้ไว้ในสมุดบันทึกประจำวันเพื่อให้คนอื่นๆ ได้รู้ว่า “คนนี้เป็นอย่างไร” ดังนั้น สารสำคัญที่สุดของหนังสือนี้ก็คือ เล่าเรื่องชีวิตเราให้ (ตัวเอง) ฟัง และสร้างความรู้สึกนึกคิดของตัวเราเองตั้งแต่เยาว์วัยในทุกวัฒนธรรม การเขียนบันทึกความทรงจำจะช่วยสร้างคุณค่าของเรื่องราวในอดีต

การผจญภัยของปาเปลุโช่ เรื่องหนึ่งคือปลอมตัวเป็นขอทานโดยสวมเสื้อผ้าเก่าๆ แล้วเดินไปตามถนน เพราะได้ยินพ่อกับแม่บ่นว่ามี “ปัญหาการเงินบางอย่าง” และทุกอย่างก็ดำเนินไปด้วยดี กระทั่งเพื่อนแม่คนหนึ่งมาพบเข้าและกลายเป็นเรื่องใหญ่โต จะเกิดอะไรขึ้นละหรือ แน่ละ แม่ก็จะดุและทำโทษปาเปลุโช่ แม้เขา “ทำทุกอย่างก็เพื่อจะช่วยพ่อแม่” ก็ตาม

     นับแต่นั้นมา ปาเปลุโช่จึงตัดสินใจจะทำแต่เรื่องแย่ๆ เพื่อให้กลายเป็นเรื่องดี และมีแต่คนชม เหมือนการเปิดสายยางทิ้งไว้ที่ลานบ้าน (และก็สำเร็จ เพราะโดมิติล่าไม่อยากจะรดน้ำต้นไม้แล้ว และตอนนี้ทุกอย่างก็เปียกเลอะเทอะไปหมด) นอกจากนี้ ปาเปลุโช่ยังจดไว้ในสมุดบันทึกว่า สิ่งที่เขาชอบที่สุดคือตอนที่เขาไม่สบาย เพราะไม่มีใครดุ ทุกคนจะตามใจและเรียกเขาว่า “เด็กน้อย”