รายละเอียด : เล่ห์ลับสลับใจ

พระองค์ชายก้มลงกระซิบข้างหู ‘เจ้าธำมรงค์วงน้อย แม่ชมพู่แก้มแดงของข้า ไยโตมาถึงขี้ใจน้อยนัก’ พระองค์ชายทรงกล่าวเย้า และไม่เพียงแค่ตรัสแต่พระหัตถ์ยังเชยคางของนางให้เงยขึ้นมาสบสายพระเนตรด้วย ‘ทรงจำเรื่องที่สวนได้’ เนตราร้องถามด้วยน้ำเสียงแปลกใจ ‘เราจำได้มิเคยลืม รวมถึงจูบแรกของเราสองคนด้วย’ ตรัสจบก็ก้มลงไปจุมพิตนางอย่างอ่อนหวานอ้อยอิ่ง จนสาวเจ้าผู้อ่อนวัยและด้อยประสบการณ์ถึงกับขาอ่อนจากความวาบหวามที่ได้รับ และเมื่อเห็นว่าสาวเจ้ายืนเองไม่ไหวแล้ว พระองค์ชายก็ทรงโอบอุ้มนางขึ้นมา แต่แล้วเนตราก็แย้มยิ้มได้เพียงแค่ครู่เดียวเพราะจู่ๆ นางก็ถูกโยนโครมลงไปในน้ำตกใส ‘ทรงแกล้งข้า’ เมื่อผุดขึ้นมาจากน้ำได้ก็โวยวายเสียงดัง แต่แล้วคนที่กระโดดน้ำตามลงไปกลับพุ่งเข้าไปสวมกอดนางเอาไว้อย่างแนบแน่น ‘เรามิได้แกล้งเจ้า แต่เรากำลังจะรักเจ้าต่างหาก เนตรา’