รายละเอียด : ร้ายซ่อนหวาน

หมากทุกตัวในกระดานล้วนมีความโลภ ความหลง และโทสะของตัวเองขับเคลื่อน
ภพปฐ (อ่านว่า พบ-ปัด) ก็แค่คอยชักจูงเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น...เพื่อจะทำให้สลิลภัสสร์ตัดขาดจากพวกคนจัญไรนิสัยอุบาทว์ได้ง่ายขึ้น อีกประการหนึ่งก็คือต้อนเธอให้จนมุมแล้วระลึกได้ว่ามีเพียงเขาที่สามารถพึ่งพิงได้ 
เมื่อเธอปะทะกับทุกคนรอบตัว ก็เหลือแค่เขาที่จะช่วยแก้ปัญหา แม้กระทั่งอนาคตทางราชการที่ดับวูบ เขาก็สามารถคืนมันให้เธอโดยที่นพคุณจะทำได้เพียงนั่งมองตาปริบๆ
ถ้าเธอไม่เลือกเขาแล้วยังจะไปเลือกหมาตัวไหนอีก!
ทว่าสลิลภัสสร์คงมิอาจรับความหวังดี (จอมปลอม) “ฉันไม่มีทางยอมให้คนชั่วร้ายอย่างคุณได้สมหวัง ฉันไม่มีทางตอบรับเป็นเด็กของคุณ”
เขาก็คาดคะเนเอาไว้แล้วว่าต้องออกมาทรงนี้
“แน่ใจเหรอครับว่าจะไม่เป็นเด็กของผม” แววตาคมกริบเรียบนิ่ง ทว่าเธอสัมผัสได้ถึงการเยาะหยัน
หัวใจกระตุกไปหนึ่งจังหวะ แต่ก็ยังเชิดหน้าขึ้นสบตากับคนชั่วช้า “ลาก่อนค่ะ เราคงไม่ได้เจอกันอีก”
ภพปฐยกยิ้มมุมปากอย่างไม่แยแส ก่อนจะบุ้ยใบ้ไปยังกระเป๋าผ้าที่หญิงสาวสะพายอยู่ “เปลี่ยนใจเมื่อไหร่ก็ติดต่อหาผมได้ทุกเมื่อนะครับ นามบัตรของผมอยู่ในกระเป๋าลิลลี่”
สลิลภัสสร์อึ้งไปในคราแรก จากนั้นความโกรธก็พุ่งทะลุเพดาน
นอกจากจะเจ้าเล่ห์ตลบตะแลงปลิ้นปล้อน ก็ยังมีนิสัยปานโจรผู้ร้ายด้วยหรือ!