รายละเอียด : พันธนาการพลาดรัก

ความเมาเป็นเหตุทำให้สาวโสดหมาดๆ ได้ร่วมใช้ค่ำคืนสุดพิเศษกับชายหนุ่มที่หล่อและมีอิทธิพลมากคนหนึ่ง เธอคิดว่าเรื่องจะจบแต่ในท้องกลับมีทายาทของเขาถือกำเนิดขึ้น

“น่าแปลกจังที่คุณหนูไม่กลัว ดูสิครับนายท่าน คุณหนูยิ้มให้...” ซีอัสเงยหน้าจากคนในอ้อมแขนขึ้นมองนายท่าน ตั้งใจจะพยักพเยิดหน้าให้อีกฝ่ายมองดูความน่ารักของหนูก็พลันต้องชะงัก
ลูเซิร์นมองตาขวางพร้อมออร่าอำมหิตอันมืดดำ
“นายท่านอุ้มคุณหนูดีไหมครับ”
“ทำไมฉันต้องอุ้ม”
อีกแล้ว
พอให้อุ้มก็ปฏิเสธ แล้วพอเขาอุ้มก็ไม่พอใจแต่ก็ไม่ยอมอุ้มลูกเด็ดขาด
“บางทีคุณหนูอาจจะอยากอยู่ในอ้อมกอดของพ่อก็ได้นะครับ” คำพูดของซีอัสทำให้ส่วนลึกในดวงตาคมกริบสั่นไหว
และตอนนั้นเองที่ลูเซิร์นถอนหายใจหนักๆ ลุกขึ้นเดินไปหาลูกสาวซึ่งนอนอยู่ในอ้อมแขนของซีอัส มันก็ช่วยไม่ได้นะถ้าลัลน์ลลิตอยากให้พ่ออุ้มมากขนาดนั้น
ทว่า...
“ทำไม เธออยากให้ฉันอุ้มเหรอ”
คำพูดไม่ได้มีเจตนาร้ายแต่สีหน้าและน้ำเสียงแสดงออกตรงกันข้าม เหมือนยืนอยู่ตรงหน้าศัตรู เล็งปืนจ่อหัวแล้วถามว่า ‘มึงมีปัญหาอะไร อยากตายด้วยกระสุนของกูงั้นเหรอ’
นายท่านน่ากลัวเกินไปแล้ว
ลัลน์ลลิตเบะปาก หายใจฮึดฮัด บนใบหน้าเริ่มมีสีแดงกระจายตัวก่อนจะริมฝีปากเล็กจิ้มลิ้มจะแผดเสียงร้องไห้งอแง
“แง้!! แง้!!”
“น่ารำคาญ หุบปากซะ”
“นายท่าน”
“ทำไม”
“นายท่านทำแบบนี้ไม่ถูกต้อง”
“เยอะสิ่ง”
“แง้!! แง้!!”
“ยังไม่หุบปากอีก”
“ผมจะพาคุณหนูไปหาคุณผู้หญิง”
“นายกำลังบอกฉันทางอ้อมว่าฉันไม่มีปัญญาเลี้ยงลูกงั้นเหรอ”
“หรือนายท่านจะปลอบ?” ซีอัสเลือกที่จะถามแทนที่จะตอบ
สิ่งที่ได้จากลูเซิร์นคือ... การยักไหล่อย่างไม่แยแสเหมือนจะบอกว่าอยากทำอะไรก็ทำ เพราะเขาจะไม่ทำอะไรทั้งนั้น