รายละเอียด : พระไตรปิฎกศึกษา

     โบราณว่า "พระงามที่จน คนงามที่รวย" ภิกษุใดอวดร่ำรวยดูถูกดูหมิ่นภิกษุรูปอื่นที่ไม่ร่ำรวยเหมือนตน ไม่ต่างกับหนอนรันขี้ กินเต็มท้องแล้วร้องอวดหนอนรันขี้ตัวอื่นว่าเห็นไหม ๆ ข้ามีขี้กินเยอะเลย หนอนรันขี้ ภาคอีสานเรียกว่า"กุดจี๋ขี้" มันป็นขี้เป็นก้อน ๆ แล้วก็ใสไป พระที่อวดร่ำรวย
ปัจจัยสี่ก็เห็นจะเรียกว่า "พระกุดจี่ขี้" นั่นแหละครับ ไม่มีอะไรไปมากกว่านั้น..(เนื้อหาบางตอนในเอฬกสูตร)