รายละเอียด : ตรวนหว่านรัก

ร่างหนาเปลือยเปล่าภายใต้ผ้าห่มหนานุ่ม กระชับหมอนข้างให้แน่นขึ้นอีก เขารู้สึกว่ามันนุ่มนิ่มกว่าทุกวัน และมันก็...หอมมากด้วย “คุณ! ตื่น” “อื้ออออ...เสียงใครมาปลุกแต่เช้าวะ” “คุณ เอาแขนออกจากตัวฉันได้แล้ว” อื้ออออ...ภาคินหงุดหงิดจนอยากจะบีบคอคนที่มาขัดจังหวะเวลานอนของเขา จนต้องลืมตาขึ้นมาดูว่าใครกันที่กล้ามารบกวนเวลาส่วนตัวแบบนี้ “เฮ้ย!!!...มาได้ไงวะเนี่ย” ภาคินจำเธอได้ แต่...เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้ว...แล้วในสภาพที่ทั้งเขาและเธอ...ภาคินรวบรวมสติที่มีนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืน “ฉิบหายแล้ว!!” สติยังไม่ทันจะกลับมาครบถ้วน ยังไม่ทันจะเอ่ยปากพูดอะไรเสียงคนที่เพิ่งลงจากเตียงก็ดังขึ้น “เมื่อคืนเป็นเหตุสุดวิสัย คุณเมา ฉันเมา เรื่องที่เกิดขึ้นให้คิดว่าไม่เคยเกิดขึ้นก็แล้วกัน คุณไม่พูด ฉันไม่พูด ทุกอย่างคือจบ” ภาคินพยายามรวบรวมสติอีกครั้ง “ดะ...เดี๋ยวนะ คุณจะให้ผมคิดว่าไม่มีอะไรทั้งที่เมื่อคืนเราฟัดกันกระจุยกระจายขนาดนี้เนี่ยนะ” ใช่เขาเมา แต่เขาก็รู้ตัวดีว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้าง ดูจากสภาพห้องที่เละขนาดนี้ แน่นอนว่าทั้งเขาและเธอใส่กันไม่ยั้งทั้งคู่ เขาจำได้ ฤทธิ์แอลกอฮอล์ไม่ได้ทำให้เขาสมอง