รายละเอียด : ลมไม่ยุ่งจันทร์ สองเราไม่ข้องเกี่ยว 4

   "อย่าร้องไห้!" น้ำตากบนัยน์ตาจนพร่าเลือน เฟิงเย่ว์กะพริบไล่น้ำตาครู่หนึ่งกว่าจะเห็นชัดว่าคนผู้นี้คือใคร นางเอ่ยสะอื้น "ข้า...ร้องไห้อยู่ตรงนี้...ขวางอะไรหวังเยียด้วย”"อืม ขวาง" สีหน้าอินเกอจื่อไม่น่ามอง "เวลาเจ้าร้องไห้แล้วหน้าตาดูไม่ได้ที่สุด น้ำมูกไหลยืด ไม่รู้จักเช็ดออกหรือไร”เฟิงเย่ว์ถลึงตาใส่เขา จากนั้นก็ปล่อยโฮออกมาเสียงดังยิ่งกว่าเดิม น้ำมูกน้ำตาไหลเลอะมือเขา “ท่าน...ท่านมายุ่งอะไรกับน้ำมูกข้า! พ่อข้าเป็นแม่ทัพใหญ่ผู้ห้าวหาญ! ตายแล้วไม่ได้ฝังในสุสานแม่ทัพใหญ่ก็ช่างเถอะ โลงศพ...โลงศพก็ยังไม่มีจะใส่ร่าง..." มีสิทธิ์อะไร! มีสิทธิ์อะไรปล่อยให้เขาตายอย่างไร้เกียรติไร้ศักดิ์ศรีเช่นนี้! อินเกอจื่อมองนางอย่างรังเกียจแต่มิได้ผลักออก กลับรวบตัวคนเข้ามาในอ้อมแขน เฟิงเย่ว์ร้องไห้แต่ก็ยังไม่วายค่อนขอดเขา "ท่านมาทำอะไร...โกรธอยู่มิใช่หรือ”"ใช่ ตอนนี้ก็ยังโกรธอยู่" อินเกอจื่อเอ่ยเสียงเรียบ มือลูบศีรษะนางอย่างอ่อนโยน "โกรธจนไม่อยากจะช่วยเจ้าทำอะไรทั้งนั้น โกรธจนไม่อยากจะสนใจเจ้า"แต่เห็นเจ้าร้องไห้ขนาดนี้ ข้าให้เจ้ายืมซบอกก็ได้”