รายละเอียด : ดาวเคียงเดือน เยือนตะวัน

การเข้ามาของดาวและเดือนที่สว่างไสวที่สุดบนท้องฟ้า ทำให้ดอกทานตะวันต้นนี้มีชีวิตชีวามากกว่าเดิม

“ต้องการอะไร”คนถูกชมขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ จะเขยิบหนีก็ไม่ได้เมื่ออีกข้างปกป้องก็นั่งลงและเบียดจนร่างกายใกล้ชิดกัน
“ที่ร้านบอกเดี๋ยวนี้เธอไม่ค่อยรับงานแล้ว และไม่รู้ว่าถ้าให้คนมาคุยเธอจะอยากรับหรือเปล่า พวกเราเลยมาหาเธอด้วยตัวเอง”
“พวกเรา?”ทานตะวันชักจะหวั่นใจ รู้สึกแปลกๆ ตั้งแต่สองคนนี้เข้ามาแทบชิดแล้ว
“ใช่ เรากับปกป้อง”โนอายิ้มบาง สองนิ้วเรียวใช้เดินเล่นบนแขนนิ่มอย่างสนุก
“คือ…”
“อยากได้เท่าไหร่ก็บอกมาเลย”น้ำเสียงทุ้มต่ำดังมาจากข้างหลัง พอหันไปมองเธอก็เพิ่งรู้สึกตัวว่าอยู่ใกล้กันมากจนแทบจะจมอก ไหนเอวจะถูกเขากอดไปตอนไหนก็ไม่รู้ “เรากับมันไม่ได้เป็นแฟนกัน”
ปกป้องคิดว่าที่เธอยังลังเลอาจจะเป็นเพราะเหตุผลนี้เลยบอกไป ไม่รู้เลยว่าทำไมทุกคนถึงได้คิดว่าเขากับไอ้โนอาเป็นแฟนกัน แค่เพราะรู้จักกันมานานและสนิทกันแค่สองคน อยู่ด้วยกันบ่อยๆ ก็คิดว่าคบกันแล้วเหรอ
ตลกสิ้นดี คนพวกนั้นมันไม่มีเพื่อนที่สนิทกันจนถึงเนื้อถึงตัวแบบนี้หรือไง
“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ”ทานตะวันได้รับความกระจ่างในเรื่องนี้แล้ว และคิดว่าก็คงเป็นอย่างที่ปกป้องพูด สองคนนี้บุคลิกต่างกันและดูเหมาะกันมากก็จริง
แต่อย่างว่า เสือมันไม่กินพวกเดียวกันเองหรอก
“แล้วทำไมถึงดูลังเลจังเลยล่ะคะ หรือว่าพวกเราไม่ใช่สเปกเธอ”หญิงสาวสัมผัสได้ถึงน้ำเสียงนั้นว่าดูน้อยใจเหลือเกิน หากโนอามีหูยาวป่านนี้ก็คงลู่ลงแนบแก้มไปแล้ว
“คือ…เราไม่เคยรับสองคนพร้อมกันน่ะ”นั่นคือสิ่งที่เธอกังวล ลำพังแค่คนเดียวก็แทบจะแย่อยู่แล้ว
“อย่าไปกังวลไป เราไม่เข้าพร้อมกันหรอก”ปกป้องว่าก่อนกระชับแขนจนหลังแนบอกกว่าเดิม
“ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นสักหน่อย”ทานตะวันเริ่มหน้ามุ่ย สองคนนี้ทำไมเข้าใจอะไรยากจัง
“ชั่วโมงละสองหมื่น โอเคไหมคะ”