รายละเอียด : เพื่อนรัก...อย่ากั๊กเลย #เพื่อนร่วมเตียง

********

“กูอยากคบกับมึง” โยธินพูดออกไปตรงๆ
วารีชะงัก หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ แต่มันก็แค่ชั่วครู่ ไม่กี่นาทีต่อมา ความสั่นไหวในใจที่เกิดขึ้นทั้งหมดก็เลือนรางไป

‘กูจะรับผิดชอบ’

เขาก็แค่...อยากจะรับผิดชอบเท่านั้น
เสียงของโยธินวนเวียนในหัว หากวันนึง เขารู้สึกว่าตัวเองรับผิดชอบมากพอแล้ว และทิ้งให้เธอต้องเจ็บปวดแทบตายเหมือนเมื่อเจ็ดปีก่อนอีก เธอจะทำยังไง
วารีไม่อยากต้องทรมานแบบนั้นอีกแล้ว ที่ผ่านมาเธอทรมานกับการแอบชอบเขามามากเกินพอแล้ว เธออยากจะหยุดความโหดร้ายพวกนั้นสักที
“แต่กูไม่อยากคบกับมึง”
“ทำไมวะ”
“มึงกล้าถามอีกเหรอ ก็เพราะเราเป็นเพื่อนกันไง เจ็ดปีก่อนมึงเองก็เคยกลัวเสียเพื่อน ตอนนี้กูก็เสียเพื่อนเหมือนกัน” วารีเน้นย้ำคำว่าเพื่อน
“มันไม่เหมือนกัน”
“ไม่เหมือนกันยังไง ตอนนั้นเป็นเพื่อน ตอนนี้ก็ยังเป็นเพื่อน..!”
“แต่ตอนนั้นมันยังไม่ได้เอากันเว้ย!” โยธินแทรกขึ้นเสียงดัง เขาจ้องวารีดวงตาเขม็ง
“สรุปมึงติดแค่เรื่องนี้ใช่ไหม แค่เรื่องที่มึงกับกูเอากันแล้วแค่นั้น?”
“ก็...ก็ใช่ ไม่งั้นกูจะกลายเป็นคนแบบไหนวะ แฟนกันก็ไม่ใช่ แต่เสือกไม่ห้ามใจแล้วปล่อยเลยตามเลยกับมึง กูดูเหี้ยแบบนั้นเลยเหรอ” โยธินทักท้วง ทั้งที่จริงสิ่งที่ทำให้เขาไม่ยอมอยู่ในตอนนี้ไม่ใช่เพราะเรื่องนั้น แต่เป็นเพราะเขาไม่อยากจะเสียเธอไปเป็นครั้งที่สองต่างหาก ทว่าจะให้พูดออกไปตรงๆ โยธินก็พูดไม่ออก
“งั้นเอางี้ มึงกับกู...มากิ๊กกันไหม?” วารีถามออกไป