รายละเอียด : อนุ ยอดภรรยา

จะสิ้นลมหายใจอย่างเงียบงัน
หรือจะฝากนามจารึกไว้ในประวัติศาสตร์

เพราะรักจึงมิอาจปล่อย แม้ว่าเจ้าจะลืมเลือน
เพราะรู้จึงต้องกระทำ แม้ว่าเจ้าอาจต้องเจ็บ
ความรักแม้หวานล้ำ ทว่าแฝงด้วยความเจ็บปวด
หนึ่งบุรุษสูงศักดิ์ หนึ่งสตรีต่ำต้อย
วาสนานำพาให้พานพบ จุดจบคือเช่นไรมิอาจรู้
สิ่งที่เขาปรารถนาคือนาง สิ่งที่นางปรารถนาคือหลุดพ้นจากพันธนาการแห่งชนชั้น

เจ้าอวิ๋นอวี้ปล่อยมือเหลียนหลิน สายธารรินผ่านดวงตา หัวใจดั่งถูกกระชากออกไป ทิ่มแทงด้วยหอกดาบครั้งแล้วครั้งเล่า “ข้ารู้ว่าผิดต่อเจ้าเสมอมา”
ริมฝีปากเหลียนหลินสะท้าน วาจาไร้สุ้มเสียงหลุดออกจากใจ ‘ท่านไม่เคยผิดต่อข้า’
“ข้าทำร้ายเจ้า”
‘ท่านเพียงปกป้องข้า’
“ข้าไม่คู่ควรกับเจ้า”
‘ข้าต่างหากไม่คู่ควรกับท่าน’
“ทว่าหัวใจข้ามีเพียงเจ้า”
‘หัวใจข้ามีเพียงท่านเช่นกัน’ เหลียนหลินเบือนหน้าหนี ยกมือปาดน้ำตา กลั้นใจเอ่ย “อย่าพบกันอีกเลยเจ้าค่ะ นอกจากเวลาอยู่กับลูก”
‘แค่นั้นก็เพียงพอแล้วสำหรับข้า’ เจ้าอวิ๋นอวี้พยักหน้าเบา ๆ