รายละเอียด : แผนรักทวงคืนแค้น

ความรักให้ความอบอุ่นแก่ทุกสรรพสิ่ง ความแค้นพร้อมเผาผลาญทุกอย่าง แล้วความรักที่เกิดขึ้นบนความแค้นของสองครอบครัวจะเป็นเป็นอย่างไร? มันจะอบอุ่นดั่งใจ หรือกลายเป็นไฟเผาไหม้ทุกคนที่กระโจนเข้ามาให้เป็นจุล

“ไอ้วัน มึงว่าครอบครัวเราสองคนจะดีกันได้ไหมวะ?”

ปัณถามขึ้นท่ามกลางความเงียบสงัด เด็กหนุ่มลอบถอนหายใจออกมาอย่างหนักใจ มันเป็นสิ่งที่เขาหวังมาตลอด เพราะนอกจากสังคมที่ไม่ได้เปิดกว้างแล้ว ความเกลียดชังของแม่ที่มีต่อครอบครัวของวันจักร์ก็ทำให้ความหวังที่จะสมหวังในรักนั้นริบหรี่ลงไปทุกที

“ไม่มีทาง ตราบใดที่แม่มึงยังเป็นว้ออยู่แบบนี้” (ว้อ เป็นคำที่เอาไว้ใช้เรียกสุนัขบ้าในภาษาเหนือ)

“ไอ้วัน...นั่นแม่กูนะ” ปัณปรามน้ำเสียงเคือง

แม้จะรู้ว่านางศรีแม่ของตนเป็นคนแบบไหนและรู้ว่าวันจักร์ชิงชังแม่ของตนเพียงใด แต่ถึงอย่างไรเสียแม่ก็คือแม่ เมื่อได้ยินใครพูดถึงแม่เช่นนี้ในฐานะลูกชายก็ต้องมีขุ่นเคืองเป็นธรรมดา นั่นทำให้วันจักร์ที่เพิ่งรู้ตัวว่าหลุดพูดคำพูดไม่ดีถึงแม่ของอีกฝ่ายก็ถึงกับหน้าจ๋อยทันที จริงๆ เขาไม่ได้รู้สึกผิดกับนางศรีหรอก ให้ด่าหยาบกว่านี้ก็ทำได้ แต่เขารู้สึกผิดกับปัณมากกว่า

“แล้วถ้าครอบครัวเราไม่ได้ผิดใจกันแบบทุกวันนี้ มึงคิดว่าเราจะเป็นเพื่อนสนิทกันได้ไหมวะ?”

นั่นสิ...วันจักร์ไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน เขาไม่เคยจินตนาการถึงความปรองดองของสองครอบครัวมาก่อน เพราะมันเป็นไปไม่ได้และมันไม่มีทางเกิดขึ้น

นั่นจึงทำให้วันจักร์ไม่เคยมองปัณว่าเป็นเพื่อนได้จริงๆ สักครั้งมาแต่ไหนแต่ไร จนถึงตอนนี้ก็ยังเรียกเพื่อนได้ไม่เต็มปาก แต่จะบอกว่าเป็นแค่เพื่อนร่วมชั้นทั่วไปความรู้สึกของวันจักร์ในตอนนี้ก็บอกว่ามันพิเศษกว่านั้น หรือจะอยู่ในฐานะศัตรูเพราะบ้านไม่ถูกกันวันจักร์ก็ไม่ได้รู้สึกเกลียดชังปัณเลยแม้แต่น้อย

ถ้าอย่างนั้น...ตอนนี้สถานะของปัณในชีวิตของวันจักร์คืออะไรกันนะ?