รายละเอียด : บุลากร

บุลากร จิตธำรง เขาไม่อยากมีชีวิตคู่ การแต่งงานไม่ได้เป็นบทสรุปของความรัก เพราะภาพที่เห็นมาตลอดชีวิตสามสิบเจ็ดปี มันมีแต่คำว่าแสแสร้ง ชีวิตสีเทาที่เขาอยู่ไม่เหมาะสมกับเธอ เขาจึงต้องผลักไสเธอออกไปให้ไกล แต่ดูเหมือนว่ายิ่งไล่ก็ยิ่งกลายเป็นรัก

“เธอคิดอะไรกับฉัน มีหรือฉันจะไม่รู้ แต่ขอบอกไว้เลยนะอุ่น ว่าฉันเห็นเธอเป็นแค่เด็กในบ้านคนหนึ่ง ไม่เคยคิดอะไรด้วย เธอเองก็เหมือนกัน ห้ามคิดหรือมีความรู้สึกอะไรกับฉันเด็ดขาดเข้าใจไหม”

ปานรพี วีระธารา นักเรียนแลกเปลี่ยนที่ได้รับความช่วยเหลือจากบุลากร จนก่อเกิดเป็นความรัก ทว่าเมื่อสารภาพกับเขาออกไป สิ่งที่ได้กลับมาคือคำปฏิเสธ เธอจึงเลือกที่จะเจ็บแต่จบ ถอยจากความรู้สึกนี้ แต่เขากลับไม่ยอมปล่อยตามที่ปากกว่านี่สิ
“ทำไมไม่กลับห้องคะ มาถอดเสื้อห้องอุ่นทำไม”
“นี่ห้องของเรา”
“ไม่ตลกเลยค่ะ”
“จะตลกกว่าอีกถ้าผัวเมียกันไม่นอนห้องเดียวกัน”