รายละเอียด : พันธะร้ายอุ้มรัก

ในวันที่เธอต้องการเขากลับไม่คิดจะแยแส ผลักไส และรังเกียจ
แล้ววันนี้กลับบอกว่า....อยากเป็นพ่อของลูกเธอ ตลกสิ้นดี!

โปรย...

ความกตัญญูเป็นเครื่องหมายของคนดี ทำดีได้ดีแต่มันช้า...ญานิดาพึ่งระลึกไว้ในหัวใจเสมอ

แม้แต่ชื่อ-นามสกุลก็ไม่มี จนได้ผู้มีพระคุณอุ้มชูจนมีทุกวันนี้...เธอเติบโตมาได้ด้วยความรักและเอาใจใส่ของ ‘แม่เลี้ยง พิณผา’ และท่านเป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตเด็กกำพร้าไร้ที่พึ่งอย่างเธอ

“แต่งงานและมีลูกให้แม่สักคนนะนิดา...แต่งกับพี่เขาลูกชายของแม่”

แม่เลี้ยงให้แต่งเธอก็จะแต่ง แม่เลี้ยงให้มีลูกเธอก็จะมี ไม่บิดพลิ้วมีสักคำถามให้ผู้มีพระคุณต้องระคายเคืองใจ

'เนวิน ไพศาลเดชา' ผู้ชายที่เป็นเหมือนภูเขาสูงเฉียดฟ้า เขาไม่เคยก้มมองลงมายังพื้นดินที่เธอเหยียบอยู่แม้สักนิด

ยี่สิบกว่าปีในช่วงชีวิตของญานิดา...เธอรู้ว่ามีเขาเป็นพี่ชายมาตลอด แต่เขากลับไม่เคยแยแสถึงการมีชีวิตอยู่ของเธอ

'ญานิดา กุลภักดิ์พินิจ' เด็กผู้หญิงร่างบางติดจะผอมเกินไปเสียด้วยซ้ำ ผิวขาวราวกับน้ำนมมองกี่ทีก็รู้สึกรำคาญลูกตา นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มแสนจะเศร้าหมอง

สำหรับเขาไม่ได้น่าสงสารแม้สักนิดเดียว ชื่อ-นามสกุล ก็ของแม่เขาทั้งนั้น และทำไมจะต้องให้เขาแต่งงานกับเด็กไร้หัวนอนปลายเท้าคนนี้ด้วย!

“ท้องแล้วก็กลับไปหาแม่ฉันได้แล้ว...หมดหน้าที่เธอ ไสหัวไป!”