รายละเอียด : หวานใจชาวสวน

เพราะเธอคือหวานใจ เขาจึงได้รอเเค่เธอเพียงคนเดียว...

“พี่เรย์ปล่อยนันท์ได้หรือยังคะ”
“ไม่อยากปล่อยเลยครับ ตัวนันท์นุ่มนิ่มและหอมไปหมดเลย พี่อยากกอดเอาไว้นาน ๆ”
“คนบ้า!” ภัสนันท์แว้ดเสียงใส่รีบดันตัวออกจากวงแขนเป็นมัด ๆ ของเขา ใบหน้าสวยเห่อแดง ขวยอายอย่างถึงที่สุด
เรวัตรยิ้มมุมปากชอบใจที่ทำเธอเขินได้อีกแล้ว ย้ำไปอีกว่า “พี่พูดจริง ๆ นะครับ อยากกอดไว้ทั้งวันเลย ทั้งอยากกอด อยาก”
“หยุด! หยุดพูดเลยค่ะ ไม่ฟังแล้ว คนบ้า ยิ่งพูดยิ่ง...” เธอชะงักไม่พูดต่อ
“ยิ่งอะไรครับ” เขาแกล้งถามแววตาทอประกายความขัน
“หึ!” ภัสนันท์ไม่ตอบย่นจมูกสะบัดหน้าหนีอย่างแง่งอน