รายละเอียด : สะกดหัวใจนายจอมมาร

‘หลงเฟยเทียน’ จอมมารผู้ถูกสะกดให้หลับใหลมานับยี่สิบปี เขาตื่นขึ้นมาท่ามกลางความมืดมนอนธการในคืนเดือนดับ  ผู้คนต่างเล่าลือด้วยความหวาดผวา ว่าเขาคือจอมมารผู้โหดร้าย เข่นฆ่ากลืนกินวิญญาณผู้บริสุทธิ์ แต่จะมีผู้ใดล่วงรู้ความจริงว่ายังมีบางสิ่งที่แอบซ่อนเร้น ท่านจอมมารจะสามารถปลดแอกพันธนาการชื่อเสียงอันฉาวโฉ่นี้ได้หรือไม่

“นี่ท่านดื่มสุราเช่นนั้นหรือ?” คิ้วกระบี่เลิกขึ้นด้วยความฉงน พลันเบี่ยงใบหน้าหลบหลีกปลายจมูกเป็นสันที่อยู่ห่างจากดวงหน้าของตนไม่ถึงหนึ่งชุ่น
“ตัวข้าดื่มแล้วอย่างไร จอมมารเช่นข้าหาเมาได้ไม่"
"หากท่านไม่เมา ไยค่ำคืนไม่รู้จักพักผ่อน กลับเที่ยวเข้าออกห้องผู้อื่นซี้ซั้วเช่นนี้"
"เฮ้อ...ตัวข้าเบื่อยิ่งนัก นึกอยากมาเล่นสนุกกับเจ้าเสียหน่อย เจ้าเห็นเป็นเช่นไรเล่า หือ...” ใบหน้าหล่อเหลายื่นเข้าใกล้ใบหน้างาม คนตัวเล็กกว่าเบี่ยงหลบไปมาเป็นพัลวันท่ามกลางความมืด
“หากท่านเมาแล้วก็จงกลับไปพักผ่อนที่ภพมารของท่านเสีย อย่าได้มาสร้างความลำบากใจให้ผู้อื่นเช่นนี้!” ริมฝีปากบางตวาดลั่น
“เจ้าลำบากใจอย่างนั้นหรือ?" จอมมารเลิกคิ้วอย่างมีเลศนัย
 "เช่นนั้นข้าจะเพิ่มความลำบากใจให้เจ้าไปอีกเป็นเช่นไรเล่า!!”
ใบหน้าคมคายยื่นเข้าใกล้ดวงหน้างามอย่างรวดเร็ว วงแขนด้านซ้ายประคองเข้าที่ต้นคอและศีรษะที่ดีดดิ้นไปมาเหมือนหนูติดจั่น มือขวาแข็งดั่งคีมเหล็กโอบรัดเอวคอดบาง คนตัวเล็กกว่ายังไม่ทันได้เตรียมพร้อมรับมือ สถานการณ์จึงตกเป็นรองอย่างเลี่ยงไม่ได้