รายละเอียด : ลมไม่ยุ่งจันทร์ สองเราไม่ข้องเกี่ยว 1

     หอเมิ่งหุยมีแต่คนแบบใด...
ผู้คนใต้หล้าบอกว่า "มอมเมาบุรุษด้วยราคะเป็นหญิงต่ำช้า!"
กวนเฟิงเย่ว์บอกว่า "บุรุษบ้าราคะก็ต่ำช้าเช่นกัน!"
หากไม่มีบุรุษต่ำช้า จะมีสตรีต่ำช้าได้อย่างไร ในเมื่อล้วนเป็นคนต่ำช้า
เหมือนกัน ทุกคนจะอยู่ด้วยกันอย่างปรองดองไม่ได้หรือ
ไม่ได้! อินเกอจื่อหน้าบึ้ง "ชีวิตนี้ข้ารังเกียจคนที่ไม่เคารพศักดิ์ศรีตนเอง
ที่สุด!"
ทว่าโชคชะตามักกลั่นแกล้งคน คนไม่เคารพศักดิ์ศรีตนเองอย่างเฟิงเย่ว์เดิม
คิดจะใช้แพรแดงผืนหนึ่งส่งตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนรัชทายาทแคว้นอู๋
ใครจะไปคิดว่าเพราะกินเนื้อมากไปสองชั่ง ทำให้แพรแดงที่ห้อยตัวรับน้ำหนัก
ไม่ไหว
โครม! แล้วร่างกึ่งเปลือยของนางก็ตกลงไปในอ้อมแขนของอินเกอจื่อ
องค์ชายใหญ่แคว้นเว่ย
หลายปีก่อน ใครเคยถือกระบี่ยาวควบอาชาเกราะเหล็ก ท่วงท่าห้าวหาญ
องอาจใต้ผืนธงรบนั้น ทำเอาบุรุษแห่งเมืองหลี่ตูมองจนสายตาพร่าลาย
หลายปีต่อมา ใครที่สวมชุดผ้าโปร่งบางเบา อาภรณ์ปลดเปลื้องใน
หอนางโลม เลียริมฝีปากพลางยิ้มอย่างเย้ายวน "คืนละสิบตำลึงเงิน แต่เห็นแก่
ที่ท่านหน้าตาดี บ่าวลดให้ท่านสองส่วนเจ้าค่ะ"