รายละเอียด : เสน่หาคนเถื่อน

เพราะความแค้นระหว่างสองตระกูล ทำให้ผู้หญิงตัวเล็กๆ กลายเป็นหมากในเกมแค้นให้ผู้ชายสองคนห้ำหั่นกัน  ความบาดหมางนี้จะจบลงเมื่อใด ล้างแค้นให้วอดวายกันไปข้าง หรือจบลงด้วยรักบริสุทธิ์ ที่ไรซึ่งทิฐิและความเกลียดชัง

ชายหนุ่มหันไปมองอ่างน้ำและผ้าขนหนูที่วางเอาไว้ หากเวลานี้ไม่มีพี่สาวเขาคงสั่งแม้นมาศให้มาดูแล แต่เมื่อเป็นเช่นนี้ชายหนุ่มจึงหยิบเอาผ้าขนหนูมาชุบน้ำ บิดจนหมาดแล้วเช็ดหน้าเช็ดตาให้คนป่วย แต่เมื่อหล่อนดูไม่ดีขึ้นจึงปัดผ้าห่มออกจากร่างแล้วเปลื้องผ้าชิ้นบนออก ทรวงอกงดงามเปลือยเปล่าที่ไร้บราเซียร์จึงปรากฏตรงหน้า ชายหนุ่มข่มอารมณ์ที่ร้อนฉ่าขึ้นมาในทันทีที่เห็นภาพความงามนี้เข้า แล้วรีบเช็ดเนื้อตัวของหญิงสาวอย่างรวดเร็ว จนเกือบเสร็จจึงได้ยินเสียงครางออกมาจากลำคอของหญิงสาว
“พี่นิลช่วยหนูด้วย... อย่า อย่าทำ ไม่ อย่า... คนเลว อย่า...”
กรุงเม้มปากแน่น และเผลอกำข้อมือเล็กจนเจ้าหล่อนครางออกมาเบาๆ ชายหนุ่มผละห่างแล้ววางผ้าลงข้างอ่างน้ำ ก่อนหันกลับมาติดกระดุมเสื้อให้แล้วรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมกาย ถึงอย่างนั้นเขายังได้ยินหล่อนเพ้อเพราะพิษไข้ออกมาอีก...
หล่อนคงเกลียดเขาจับใจเลยสินะ ไม่อย่างนั้นคงไม่เพ้อออกมาเป็นคำด่าเขาแบบนี้หรอก
“เด็กบ้า ฟื้นไข้ขึ้นมาเมื่อไรได้เห็นดีกันแน่!”
ปากคาดโทษแต่มือใหญ่กลับวางลงบนหน้าผากมนอย่างแผ่วเบา เมื่อเห็นหล่อนกระสับกระส่ายเขาก็รีบหันไปคว้ายามากรอกอีกรอบ แต่เจ้าหล่อนกลับไม่ยอมรับยา ส่ายหน้าหนีด้วยอาการกระสับกระส่าย เขาจึงต้องใช้วิธีบีบปากเล็กให้เผยอแล้วยัดยาลงไปพร้อมกับน้ำที่ค่อยๆ หยดลงทีละนิดจนเจ้าหล่อนไอแค่กๆ ออกมา
“อย่าเพิ่งตายไปเสียล่ะ ฉันยังไม่สะใจเลย ยังไงก็ตื่นขึ้นมาเกลียดมาด่าฉันก่อนนะยัยคุณหนูปากดี”
พูดจบกรุงก็ถอนหายใจยาว และนั่งมองหล่อนเช่นนั้นไปอีกนาน....