รายละเอียด : เทพบุตรจอมบงการ

อนาคินทร์ จะทำเช่นไร เมื่อเจอลูกอ้อนชนิดแมวยังอาย คลอเคลียไม่ยอมไปไหนอย่างสาวน้อยวัยสิบเก้า ลูกสาวเพื่อนที่ขอร้องให้ดูแลแทนสักช่วงระยะหนึ่ง แล้วหากบิดาหล่อนไม่กลับมา เขาไม่ต้องดูแลหล่อนตลอดชีวิตเลยหรือ...

------------
ลุง... คำนี้เจ็บปวดไปทั้งกระดองใจ สำหรับหนุ่มสุดหล่อและครองตำแหน่งโสดมานาน จวบจนย่างเข้าวัยสามสิบห้าปี และเป็นเพื่อนรุ่นน้องของบิดาของยัยสาวแสบแสนซน
เขาจะจัดการเช่นไร กับเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่าง ‘ดอกรัก’ แม่สาวน้อยร้อยเล่ห์ ทั้งซน ทั้งก่อกวน ป่วนเขาไม่เว้นแต่ละวัน เขาเบื่อ ที่จะต้องมานั่งให้หล่อนจ้องหน้าทุกวี่ทุกวัน ถามนั่น โน้น นี่ อยากจะตะเพิดไปให้ไกลทุกครั้ง ที่หล่อนบังอาจมาเรียกเขาว่า ลุงคินทร์ขา!
แต่เมื่อสบแววตาเศร้าสร้อยคลอหยาดน้ำใสๆ หัวใจหนุ่มใหญ่ก็อ่อนยวบ...

-----------
“ดอกรัก...ก็บอกแล้วไง ให้เรียกอา! เรียกอา! สอนไม่รู้จักจำ! เรียกอยู่ได้ลุง! ลุง! ลุง! ฉันอายุน้อยกว่าพ่อเธอตั้งหลายปีนะ!”
เขาตะคอกอย่างเหลืออด กี่ครั้งกี่หนแล้วที่ต้องทนเด็กบ้านี่ ใครอยากจะเป็นลุงหล่อนกัน! ต่างจากดาริกาลิบลับเพราะหญิงสาวกลับยกมือขึ้นเท้าคางแล้วบอกออกมาหน้าตาเฉยว่า...
“แล้วทำไมลุงคินทร์ต้องทำหน้าดุอย่างนั้นด้วยล่ะคะ ลุงนั่นล่ะ ดีแล้ว...”
“ดอกรัก!!” สิ้นเสียงตวาดร่างบางก็ถลาวืดเข้าหาอกกว้างทันที!