รายละเอียด : ราคีหนี้แค้น

“อย่า... ได้โปรด อย่าทำฉัน อย่าทำ ฉันกลัวแล้ว อย่า... พอทีเถอะ!”
ศิลาเงยหน้าขึ้นสบตาที่มองมาอย่างวอนขอเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนยิ้มเย็นใส่ตาคนหมดหนทาง และเวลาต่อรองก็สิ้นสุดลงเมื่อสิ่งเย้ายวนตรงหน้าเพรียกหาให้เขาทำตามหัวใจมากกว่าทำตามคำร้องขอจากหล่อน
ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ก่อนปิดเปลือกตาลงอย่างอ่อนล้า เมื่อวงหน้าคมคายก้มต่ำ คำร้องขอไม่เป็นผลและคนอย่างเขาก็ไม่มีวันเห็นใจใคร ทุกอย่างคงสิ้นสุดแล้วนับแต่วันนี้เป็นต้น
หล่อนไม่ต้องการ!
ไม่เคยต้องการสักนิด!
ไม่ใช่เขา! ต้องไม่ใช่เขา...
แต่ทว่า...
“ได้โปรด... หยุดทรมานฉันเสียที…” คำขอสุดท้ายเล็ดลอดราวกับเสียงแผ่วคราง พร้อมด้วยริมฝีปากอุ่นหนาที่ปิดทาบในนาทีต่อมา เป็นการตัดบททั้งหมดทั้งมวลไม่ยอมให้หล่อนได้พูดอะไรได้อีก ยกเว้นเพียงเสียงครางครวญแห่งความหฤหรรษ์เท่านั้น ที่เขาจะยอมให้เล็ดลอดออกมาได้...
ทัณฑ์ที่ผู้ทรยศได้รับไม่ทำให้ความแค้นใจของศิลาจางลงไปได้ สิ่งเดียวที่จะทำให้ความแค้นละลายลงนั่นคือการ ‘เอาคืน’ อย่างสาสม!