รายละเอียด : น้องตำแตงพี่ตำถั่ว

เมื่ออดีตคนเท มาเปิดร้านแข่ง แย่งลูกค้า

หึ...

ยังไงล่ะพี่บ่าว...แบบนี้ต้องหัวร้าวล่ะงานนี้

อยากดีกับเขาแต่เราก็ฟอร์ม...

นุ้ยเอ๊ย พี่บ่าวอยากจะดีกับนุ้ยเหลือหลาย

คิดจนหัวจะปวด

ได้แต่วิธีนี้ล่ะ

กวนตีนให้เมียโมโห แล้วไปเคลียร์กันในสวนยาง!

เอาบองลา ฉกนุ้ยสักทีสองที เผื่อนุ้ยจะยอมคืนดีมาเป็นแม่ศรีเรือนพี่บ่าวดั่งเดิม

โรมานซ์ตลก กลิ่นอายใต้นิดๆ ฝากความเฮฮาด้วยจ้า จุ๊บๆๆ

โปรยปราย

ทิศที่บ่าวเจ็ดวิ่งสปีดเต็มกำลังนำหน้ามาคือสวนยาง...อันรกครึ้ม จำได้เลาๆ ว่าเป็นสวนของญาติที่อยู่ใกล้กับปั๊ม ปตท.

สาวมะนาววิ่งตามมาด้วยสปีดกำลังด้อยกว่า หลับหูหลับตาวิ่งไปตะโกนไปเพราะโมโหอย่างแรง มีดไม่รู้กระเด็นหายไปตอนไหน? รู้อีกทีเหลือแต่มือเปล่าๆ แล้วก็วิ่งตามเขาเข้ามาในป่ายาง...

ไอ้บ่าวเจ็ดจอมกวนประสาทหายไปไหนอะ

สวนยางรกครึ้มไปด้วยต้นยางสูงลิบ มะนาวตอนแรกก็โมโห ต่อมาก็เหนื่อยที่ไอ้พี่บ่าวเจ็ดสิ่งเร็วและพาเธอมาไกลมาก ตอนนี้เริ่มจะกลัว สวนยางรกครึ้มและเริ่มมืดเพราะตอนนี้บ่ายคล้อยแล้ว

“ไอ้พี่บ่าวเจ็ด ไอ้...”

ด่าเขาไปแรงๆ ด้วยประโยคที่เขาจะต้องโผล่พรวดมาถ้าได้ยินเข้า แต่ก็เงียบ...

มะนาวเม้มปาก เอามือปาดเหงื่อ มองไปรอบๆ เงียบ...ไร้วี่แววของบ่าวเจ็ด

เอ่อ...ช่างแม่งเหอะ พรุ่งนี้อย่าให้เจอหน้าที่ร้านตำถั่วนะ

ถอยดีกว่า อยู่ตรงนี้นานไปไม่ดี มะนาวกลัวผี ยิ่งกว่าผีก็น่าจะงูจงอางหรือที่คนใต้เรียกว่าบองหลา ที่มีเยอะมากในป่าสวนยางแบบนี้

เธอทำทีจะหันหลังกลับ

แต่แล้วก็ได้ยินเสียงร้องอย่างตกใจ นั่นมันเสียงของบ่าวเจ็ดนี่นา!

“โอ๊ย ช่วยด้วย บองหลาขบพี่”

มะนาวทิ้งความโกรธ แล้ววิ่งไปทางต้นเสียงอย่างรวดเร็ว ปากจะด่า ใจจะเคือง แต่ลึกๆ แล้วเธอนั้นก็ยังมีเขาอยู่เต็มหัวใจ

“พี่บ่าว พี่บ่าวอยู่ไหน พี่บ่าวเจ็ด”

เธอกรีดร้องหาเขาด้วยความตกใจ ได้ยินเสียงเรียกชื่อเธออ่อยๆ ดังมาจากใต้ต้นยางใหญ่

“พี่อยู่นี่ นุ้ยเอย โอย...พี่ตาลายหมดแล้ว สงสัยว่าพิษบองหลาจะออกแล้ว”

“พี่บ่าว”

เธอเห็นเขาในที่สุด บ่าวเจ็ดอยู่ใต้ต้นยาง เขานั่งเอนพิงต้นไม้ ร้องครางอ่อยๆ มือจับตรงบั้นเอวไว้

“พี่บ่าวเจ็ด โดนบองหลาขบเข้าตรงไหน”

เธอน้ำตาไหลแล้วตอนนี้ กลัว...กลัวว่าเขาจะตาย ลืมไปแล้วความโกรธแค้นโมโหใดๆ เมื่อเห็นเขาอยู่ในสภาพนี้

“ตรงนี้” บ่าวเจ็ดชี้ตรงที่เอว แล้วทำเสียงระโหยอ่อยอ้อน

“นุ้ยมาดูใกล้ๆ มาดูใจพี่พรือ โอยยยย ทำไมตาพร่า”

“พี่บ่าว ทำใจดีๆ ไว้ เดี๋ยวนุ้ยไปตามคนมาช่วย” เธอทำท่าจะวิ่งออกไป แต่เขาร้องค้านไว้ก่อน

“นุ้ย นุ้ยช่วยพี่...ดูดพิษให้พี่ที”

เขากวักเธอหย็อยๆ มะนาวนั้นกำลังตกใจ ทำอะไรไม่ถูก พอเขาบอกแบบนั้น ก็เดินปรี่เข้าไปหาเขา พอเขาอ้าแขนออก ชี้จุดที่บองหลาฉกเอา เธอก็ก้มลงจะดูดพิษ

แต่แล้ว...

มือของเขาดัน กระตุกผ้าเคียนเอวออก

บองหลา...ตัวใหญ่ พุ่งตะหง่านขึ้นเตะตาสาวนุ้ยที่เบิกตากว้าง เมื่อเห็นงูจงอางของผัวเข้าเต็มๆ แบบนั้น

“ดูดตรงนี้สิจ๊ะ”