รายละเอียด : นิทานอีสป ลาโง่

นิทานอีสป ลาโง่

 กาลครั้งหนึ่งในป่าใหญ่ลาตัวหนึ่งเดินทางไกลไปสู่จุดหมาย มันเดินไปสักพักก็ยังไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย จีงหลงคิดผยองว่า “ข้านั้นเป็นล่อผู้ยิ่งใหญ่ พ่อของข้าต้องเป็นม้าที่มีแรงมหาศาลและว่องไว และมีสายพันธ์ที่สูงส่งอย่างแน่นอน”
ลาโง่ตัวนี้เดินไปพลางคิดไปพลางอย่างกระหยิ่มยิ้มย่องในตัวเอง  เมื่อมันเดินไปครึ่งวัน ลาโง่ตัวนั้นก็แลบลิ้นห้อย เหนื่อยล้าและกระหายน้ำอย่างมาก  แต่ระหว่างทางที่มันผ่านมากลับไม่มีแหล่งน้ำใดเลย  มันคิดในใจว่า “โอ้ ตัวข้าเจ้าลาโง่ ข้าคงต้องตายแน่ๆ เดินทางมาค่อนครึ่งวันแล้ว ยังไม่เจอแหล่งน้ำใดๆเลย  เห็นทีว่าพ่อข้าคงไม่ใช่ม้าที่มีแรงมหาศาลเสียแล้ว แต่คงเป็นเพียงลาที่โง่เขลาตัวหนึ่งเท่านั้น ข้าคงต้องกระหายน้ำตายในป่าแห่งนี้เป็นแน่