รายละเอียด : สะใภ้ขัดดอก

สัญญาใช้หนี้เป็นต้นเหตุของความรัก จากเสืออารมณ์ร้ายกลับกลายเป็นเสืออารมณ์ดีได้เพราะ เธอผู้เป็นดั่งดวงใจ นิดา...

คำโปรย...
“พี่พยัคฆ์...”
“ดีนะที่ยังอุตส่าห์จำชื่อผัวตัวเองได้อยู่...”  คนโมโหหึงจนหน้ามืดเอ่ยประชดประชัน เมื่อกวาดตามองร่างหอมในอ้อมแขนน่านพยัคฆ์ก็อยากจะกอดให้ร่างนี้จมหายเข้าไปในร่างของตัวเองซะเหลือเกิน
“นั่นคุณจะทำอะไร...ปล่อยนิลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ...”  เมื่อนาวินตั้งสติได้ จึงรีบลุกขึ้นยืนสาวเท้าเข้าไปขวางหน้าผู้บุกรุกอย่างไม่กลัวเกรง
“มึงอย่ามาเสือกเรื่องของผัวเมีย...หลบไปให้พ้นๆหน้ากูเลยไป ก่อนที่กูจะหมดความอดทนแล้วฆ่ามึงตายตรงนี้เสียก่อน...”  น่านพยัคฆ์ชักสีหน้ารำคาญกระชากเสียงไล่ด้วยอารมณ์ร้อนฉ่า  หากมันไม่ยอมถอย เขาคงได้ฆ่าคนอย่างที่ปากว่าก็ได้ เมื่อหัวใจของเขาตอนนี้ มันกำลังเดือดพล่านยิ่งกว่าภูเขาไฟระเบิดเสียอีก 
“อ้อ...คุณคงเป็นคุณพยัคฆ์สินะ...”  นาวินยืดตัวมองผู้ชายที่มาฉกเอาดวงใจของเขาไปครอบครองด้วยความรู้สึกไม่สบอารมณ์เช่นกัน
“เออ!...กูนี่ล่ะน่านพยัคฆ์ ผัวของหนูนิ...”
น่านพยัคฆ์กระแทกเสียงบอก ก่อนจะก้าวขาของตัวเองเดินต่อไปยังรถยนต์ของตัวเอง นาวินได้แต่ยืนนิ่งเพราะไม่สามารถจะยื้อแย่งหญิงสาวที่เขารักกลับมาได้  เมื่อคนที่มาฉกเอาดวงใจของเขาไป มีสิทธิ์ในตัวของเธออย่างเต็มที่และถูกต้องทุกประการ...
“หนูนิเวียนหัวจังเลยค่ะ พี่พยัคฆ์...”  ใบหน้าหวานที่ตอนนี้มีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาเต็มขมับ  เผยอริมฝีปากบอกสามี  เมื่อเขายังอุ้มเธอเอาไว้บนตักกอดรัดร่างของเธอไม่ยอมปล่อยให้เธอนั่งบนพื้นเบาะ  ถึงตอนแรกเธอจะขัดขืนไม่ยอมนั่งบนตักเขา แต่เมื่อถูกเขาดุเสียงดังขึ้นมา เธอเลยต้องจำยอมนั่งบนตักเขาไปโดยปริยาย
“ไม่ต้องมาทำเป็นสำออย!ไปหน่อยเลยนะหนูนิ  เธออย่าคิดว่าพี่โง่มองไม่เห็นอะไรสิ...”  คนหึงเมียยังคงหน้ามืด อารมณ์ขุ่นเคืองยังอัดแน่นอยู่ภายใน  ชายหนุ่มจึงพูดออกมาเพราะความโกรธบังตา  ไม่ได้คิดถึงหัวใจของคนฟังเลย...