รายละเอียด : สมรส(เมีย)แสนชัง

เธอเป็นเด็กในบ้านที่เขาได้ตอนเมา แล้วอยากเผยอขึ้นมาเป็นเมียจดทะเบียนให้เขาเชิดหน้าชูตา
เขารังเกียจและไม่ปรารถนา เพราะมีคนที่คู่ควรอยู่แล้ว
***
ตัวอย่างบางช่วงบางตอน
“เธอจะนั่งอยู่ตรงนี้ให้งอกรากเลยหรือไงกัน” เขาดึงข้อมือของกังวานขึ้นมาจากพื้น ทำให้เธอร้องด้วยความเจ็บ
“โอ๊ย! เจ็บนะคะคุณพัน”
“ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ตรงนี้แล้ว เธอไม่ต้องแสดงให้ใครเห็นแล้วก็ได้ว่าเธอเสียใจแค่ไหน”
“คุณพัน!”
“เธอต้องดีใจสิ แม่ไม่อยู่ หนูคงร่าเริง คิดจะฮุบสมบัติของแม่ฉัน อย่าหวังเลยว่าจะทำแบบนั้นได้”
“กังวานเปล่านะคะ” เขายังคิดว่าเธอจะฮุบสมบัติของเขาอีกหรือไง กังวานคิดอย่างเศร้าใจ
“เตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้เถอะ” พันทัพพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน
“เตรียมใจอะไรคะ”
“อีกไม่นานฉันจะหย่ากับเธอ” ประโยคของเขาเหมือนมีดกรีดลงกลางใจของเธอ รู้ว่าต้องมีวันนี้ แต่ทำไมมันช่างเร็วเหลือเกิน เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างเหนียวหนืด รู้สึกเจ็บปวดจนแทบทรงตัวไม่อยู่ ความดีของเธอไม่สามารถเอาชนะใจของเขาได้เลยอย่างนั้นหรือ
“ค่ะ กังวานเข้าใจแล้ว คุณพันคงรักคุณวดีมาก”
“เธอจะอยากรู้เรื่องของฉันไปทำไม เธอจะควรจะยินดีกับฉันมากกว่า ไม่ใช่ทำสีหน้าเศร้าสร้อยแบบนี้ เสียใจหรือไงที่ฉันไม่เลือกเธอ แต่จริงๆ ฉันไม่ได้เลือกเธอตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เธอเองก็รู้อยู่เต็มอก” เขาจะตอกย้ำอะไรนักหนา คนไม่ถูกเลือก รู้สึกชอกช้ำระกำใจเป็นที่สุด
****
กังวานผละหนี แต่เขาตามมาคว้าแขนของเธอเอาไว้
“จะไปไหนล่ะ เธออยากได้ฉันเป็นผัวมากไม่ใช่หรือไง แล้วทำไมเวลาผัวจะนอนด้วยถึงต้องหนีแบบนี้”
“ปล่อยนะคะ กังวานไม่ได้อยาก อื้อ...” เธอพูดไม่ทันจบประโยค เขาก็กุมแก้มทั้งสองข้างของเธอเอาไว้ บดจูบริมฝีปากน้อยอย่างดุดัน กังวานหอบสะท้านเมื่อเขาปล่อยเป็นอิสระ เธอเตรียมหนีแต่เขาอุ้มเธอขึ้นพาดบ่า
การกระทำป่าเถื่อนของเขาทำให้เธอแทบจะกรีดร้องออกมา เธอดิ้นเขาก็ฟาดฝ่ามือลงบนแก้มก้นของเธอเต็มแรง
“โอ๊ย! คุณพันปล่อยนะคะ”
“เปลี่ยนจากปล่อยเป็นทำกันดีกว่า” เขาโยนร่างของเธอไปบนเตียงนอนกว้าง ในขณะที่เธอขยับหนีเขาก็ขึ้นคร่อมทับร่างเอาไว้ กดมือเธอไปกับพื้นเตียง จัดหนักเธอเหมือนทุกครั้งที่ได้คลุกเคล้าร่างหอมกรุ่น