รายละเอียด : คุณป๋าขา...อย่าดุ

ลลิณาแอบชอบเพื่อนแม่ที่อายุห่างจากเธอตั้ง 16 ปี! ที่จริงเธอไม่ได้แอบ เธอพยายามแสดงตัวว่าอยากเป็นของเขาด้วยซ้ำ แต่คุณป๋าก็ช่างไม่รู้อะไรเลย

“คุณป๋าขา” จู่ๆ ยายตัวเล็กก็เข้าไปกอดแขนของคุณป๋าอลันอย่างออดอ้อน “คืนนี้ไม่อยากกลับบ้านเลยค่ะ เราไปต่อกันที่ห้องคุณป๋ามั้ยคะ”
หากมาภารู้จะทำยังไงเมื่อลูกสาวชวนผู้ชายขึ้นห้อง
“เอาไว้วันหลังนะครับ”
“แหนะ! พูดแบบนี้ก็แสดงว่าอยากเหมือนกันใช่มั้ยคะ” เธอเน้นคำว่า ‘อยาก’ ชัดๆ “แล้วก่อนหน้าทำมาเป็นเล่นตัวอยู่ได้”
พจนานุกรมของลลิณาไม่มึคำว่ากุลสตรี ก็ในเมื่อผู้ชายยังพูดเรื่องใต้สะดือได้โดยไม่โดนสังคมตัดสินแล้วทำไมผู้หญิงจะพูดไม่ได้ล่ะ
“ไม่ได้เล่นตัวสักหน่อย แต่ไม่อยากเอาจริงแค่นั้นเองครับ” เขาพูดจริงนะ “แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่ป๋าเอาจริงขึ้นมา ก็อย่ามาร้องขอชีวิตแล้วกัน”
ไม่อยากจะโม้เลยนะว่าเรื่องบนเตียงเขาเองก็เด็ดไม่เป็นรองใคร สามารถทำให้สาวทุกคนที่เคยร่วมเตียงลืมผู้ชายคนก่อนๆ ของพวกเธอได้เลยล่ะ
แล้วจะเอาอะไรกับหนูลิณที่อ่อนประสบการณ์เรื่องพวกนี้ เขารู้ว่าเธอไม่เคยแต่ทำก๋ากั่นไปงั้น
“หนูลิณกลัวจนตัวสั่นไปหมดแล้วค่ะ คุณป๋าขา”
ยายตัวแสบทำเสียงกระเส่า “ว่าแต่คุณป๋าดุขนาดไหนคะถึงขนาดต้องร้องขอชีวิต”
ดีที่พวกเขาเดินออกมายังลานจอดรถแล้ว จึงไม่ค่อยมีคน อีกอย่างตอนนี้ร้านค้าในห้างก็ปิดเกือบหมดแล้ว ผู้คนที่หลงเหลืออยู่จึงมีเพียงผู้ชมที่เข้าชมภาพยนตร์รอบสุดท้าย ดังนั้นคงไม่มีใครได้ยินสองคนคุยอะไรกัน
“ดุอย่าบอกใครเลยล่ะ” อลันก้มลงกระซิบเบาๆ ที่ข้าง
ใบหูเล็ก หญิงสาวถึงกับต้องหดคอเพราะขนลุกซู่