รายละเอียด : ยอดฮูหยินของท่านแม่ทัพผู้หวนคืน

ชีวิตบัดซบ ฟื้นมาอีกทีก็หลังคลอดทารกแฝด ผัวก็ทิ้ง! จำอะไรก็ไม่ได้! มองไปรอบกายก็มีแต่ความยากจน! บ้าหรือไร!?! ลูกข้าต้องกินต้องดื่มนม จะอยู่อดๆ อยากๆ ได้อย่างไร!? ต้องรวยสิ! แต่ตอนนี้ข้าอยากกินผักกาด...

ความเจ็บปวดหลังให้กำเนิดบุตร ส่งผลให้เจียฮุ่ยเหมยสลบไสลไปถึงสามวันสามคืนเต็มๆ ฟื้นขึ้นมาอีกทีเห็นเจ้าก้อนแป้งสองก้อนมองนางตาใส ส่งเสียงร้องอ้อแอ้ราวกับตัดพ้อว่ามารดาปล่อยให้พวกเขารอนาน
จากที่เพลียอยู่แล้วต้องมีอันตกใจซ้ำอีก! จำอะไรก็ไม่ได้!! อยู่ดีๆ ก็มีลูกเป็นเด็กแฝดสองก้อนยิ้มแย้มแข็งแรงให้อีก!!! ไหนเลยบ่าวเพียงคนเดียวยังบอกอีกว่านางถูกสามีทอดทิ้งให้อยู่ในเรือนซอมซ่อ มีความโชคร้ายอะไรอีกหรือไม่ที่เจียฮุ่ยเหมยผู้นี้จำไม่ได้!?!
คิดไปคิดมาก็ปวดหัว ไม่มีผัวดูแลก็ช่าง! อย่างไรเจ้าซาลาเปาสองก้อนต้องไม่อดตาย นางจะดูแลพวกเขาเอง ว่าแล้วตอนนี้...
"ช่วยหาผักกาดหวานๆ ต้มเป็นน้ำแกงให้ข้ากินได้หรือไม่? ข้าหิวววววว!!!"

แต่ว่านะ...เหตุใดข้าถึงจำสามีของตัวเองไม่ได้? สามีข้าใช่คนเดียวกับที่สาวใช้บอกหรือไม่นะ