รายละเอียด : สุสารเปียโน Cemiterio de Pianos

“…กาลเวลาก็เหมือนกำแพง หอคอย
หรือสิ่งก่อสร้างใดๆ ก็ตามที่ทำให้เรามองไม่เห็น
ความต่างระหว่างเรื่องจริงและเรื่องโกหก
กาลเวลาเอาเรื่องจริงและเรื่องโกหกมาปะปนกัน…” 

เพราะเรื่องจริงและเรื่องโกหกต่างเป็นเรื่องเล่าที่มาจากใคร
สักคนซึ่งเราไม่อาจรู้ว่าประกอบสร้างขึ้นมาด้วยเสี้ยวส่วนของ
สิ่งใดบ้าง อาจเป็นความสุข ความทุกข์เศร้า ความรู้สึกผิด อคติ
ความหวาดกลัว หรือชิ้นส่วนชีวิตของคนรุ่นแล้วรุ่นเล่า ชีวิตที่
ยึดโยงกันด้วยเศษผงแห่งความทรงจำ ความทรงจำที่ซ้อนทับกัน
ท่ามกลางซากปรักหักพังของอดีตที่ไม่มีวันหวนคืน

สุสานเปียโน ความทรงจำฝังลึกของ ‘ผม’ ของ ‘ฟรังซิสกู’
ชายผู้เป็นช่างซ่อมเปียโน เป็นนักวิ่ง เป็นพ่อ เป็นผู้แพ้พ่าย
เป็นชายผู้ตายจากความตายและมีชีวิตอย่างเจ็บปวดนิรันดร์
ในรอยต่อของกาลเวลา