รายละเอียด : คุณท่านเจ้าคะ

“หนูคิดว่าคุณท่านทิ้งไปแล้ว หนูไปนั่งคอยที่ห้องตั้งนาน โทรหาคุณท่านก็ไม่รับ”
“ผมปิดเสียงไว้ ขอโทษนะ”
“อย่าโกรธหนูได้ไหมคะ หนูแค่ … แค่ตกใจ”
“ตกใจเรื่องอะไรแล้วผมจะโกรธตะวันทำไม ผมงงไปหมดแล้ว”
“คุณท่านจับปากหนูแล้วก็ไม่พูดกับหนูอีกเลย มาถึงตึกก็ไล่ไปที่อื่น”
“โธ่ … ตะวัน ไม่ใช่แบบนั้นเลย” บวรจักรถอนใจ ผ่านชีวิตมาหลายสิบปีผ่านปัญหามานับไม่ถ้วนแต่ตอนนี้จัดการเรื่องของเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ไม่ได้
“ไม่ร้องนะ เดี๋ยวตาบวม” เขาเช็ดน้ำตาให้เธอ ในใจว้าวุ่นไปหมด
“จับอีกสิคะ หนูไม่ตกใจแล้ว”
“ผมไม่ได้อยากจับหรอกตะวัน”
“แล้วคุณท่านอยากทำอะไรคะ”
“ผมอยากทำแบบนี้” บวรจักรประทับจูบกับตะวันเนิ่นนาน เขาลิ้มรสเธอผ่านปลายลิ้น สัมผัสเธอผ่านปลายนิ้ว
อากาศที่เคยเย็นสบาย ร้อนรุ่มขึ้นทุกที