รายละเอียด : ท่านแม่ทัพเจ้าขา ปล่อยข้าไปเถิด

ท่านแม่ทัพเจ้าขา ปล่อยข้าไปเถิด E-Book ความตายเป็นเหตุการณ์ธรรมชาติ ทว่าตายแล้ววิญญาณกระเด็นไปที่ใดไม่รู้เท่ากับสวรรค์ลงโทษ
        เธอลืมตาขึ้นในโลกที่ไม่คุ้นชิน ซ้ำยังอยู่ในร่างเด็กสิบสามควบอีก ซ้ำยังเป็นบุตรที่เกิดจากอนุ กระหน่ำซ้ำ… บิดาไม่สนใจ มารดาอย่าได้เอ่ยถึง
        อยู่ต่อตระกูลนี้ไม่ดี ไปตายเอาดาบหน้าดีกว่า ทว่าสวรรค์ยังคงไร้เมตตา หาได้จับพลัดจับผลูไม่ แต่แม่ทัพหน้าหยกกลับจับนางยัดใส่กองทัพหน้าตาเฉย สตรีบอบบางร่างแทบปลิวลมจึงต้องใช้ชีวิตเฉกเช่นบุรุษ

“โอ๊ย!”
        หม่าเหวินหรงมองร่างเล็กสองร่าง “ตัวอันใด”
“เรียนท่านแม่ทัพ ดรุณีน้อยสองนางนี้ทำลับ ๆ ล่อ ๆ ในป่า ข้าน้อยคิดว่าน่าสงสัยจึงจับตัวกลับมาขอรับ”
        “เงยหน้า”
        จินลู่หลินเม้มริมฝีปากแน่น ดูท่าสวรรค์ต้องการลมหายใจของนางจริง ๆ
        “เงยหน้า” หม่าเหวินหรงสั่งเสียงเข้มอีกครั้ง 
        จินลู่หลินเม้มริมฝีปาก กำมือแน่น ค่อย ๆ แหงนใบหน้ามองหม่าเหวินหรง พร้อมคลี่ริมฝีปากยิ้มหวาน เอ่ยเสียงอ่อย “ท่านแม่ทัพ”
        “…” หม่าเหวินหรงเกือบตกจากหลังม้า หัวใจสั่นไหวแปลก ๆ รวบรวมสติ ลงจากหลังม้า ดึงร่างเสี่ยวหลินขึ้นมา “แต่งตัวอันใดของเจ้า”
        จินลู่หลินยู่ริมฝีปากแง่งอน ไม่คิดปิดบังอีกต่อไป ตายเป็นตาย “ท่านแม่ทัพ ข้าขอเอ่ยความจริง ข้าคือสตรี อยู่ในกองทัพไม่ได้ วันนี้สบโอกาสดีจึงคิดจากไปเงียบ ๆ”
        ทหารที่อยู่บริเวณนั้นต่างพากันกลอกตามองฟ้า ก่อนเบือนหน้าหนี บางคนไม่วายแอบหัวเราะขำขัน
        หม่าเหวินหรงกระตุกยิ้มมุมปาก ส่ายหน้าช้า ๆ สายตามองไปยังหน้าอกแบนราบของเสี่ยวหลิน “เจ้าคิดว่าพวกเราเป็นสุกรหรือ”
        จินลู่หลินส่ายหน้าช้า ๆ เอ่ยเสียงเบาหวิว “ข้าคือสตรีจริง ๆ นะ”
        จินลู่หลินไม่ทันได้ตั้งตัว ฝ่ามือใหญ่แหวกอากาศมาประทับหน้าอกด้านซ้าย นางอุทานเสียงหลงด้วยความตกใจ ทว่าคนทำกลับเผยสีหน้าเรียบเฉย คล้ายว่าสิ่งที่คลำคือแผ่นไม้เรียบแผ่นหนึ่ง
        “ท่าน…” จินลู่หลินปากอ้าตาเบิกกว้าง “แม่ทัพลามก!” รีบยกมือป้องปิดหน้าอกตัวเอง มองเขาด้วยสายตาขุ่นขึ้ง
        หม่าเหวินหรงชักมือกลับ สีหน้าหน่ายใจคล้ายผิดหวัง “ไม่มีอันใดเลย”
        “…” จินลู่หลินเกือบกระอักโลหิต